Beyoğlu'nun En Güzel Abisi... (8)

Duvarda düzgünce sıralanmış 9 adet bıçak vardı. Ve bunlar hiç de süs bıçaklarına benzemiyordu.

Ali açıklamaya çalışacaktı ki, bu oyunu daha fazla uzatmanın yararlı olmayacağını düşündüm. Kimliğimi çıkarıp genç kıza uzattım. "Haklısın kızım biz müşteri değil, polisiz." Kimliğimi gören genç kızın beti benzi attı. "Bir cinayet soruşturması için buradayız" diye sürdürdüm. "Kerem Bey de şüpheliler listesinde. Odasına bir göz atmak istiyoruz." Zavallı kızcağız o kadar korkmuştu ki, bizi engellemeye çalıştı, ne de izin belgesi sordu. Loş ışıklarla aydınlanmış dar bir koridordan geçerek Kerem'in odasına girdiğimizde gerçek bir sürpriz bekliyordu bizi. Duvarda düzgünce sıralanmış dünyanın ayrı yerlerinden alınma dokuz adet bıçak vardı. Ve bunlar hiç de süs bıçaklarına benzemiyorlardı. "Bunlar Kerem Bey'in mi?" diye sordum. "Koleksiyon yapar" diye açıkladı genç kız. "Bıçaklara ilgisi vardır da." "Böyle keskin bıçaklara duyulan bir ilgi, bir sevgi insanına hiç yakışmıyor" diye iğneledi Ali. "İnanın sadece merak" diye açıkladı genç kız. "Kerem Bey şiddetten nefret eder." Genç kızla tartışmaya girmenin anlamı yoktu, bir yolunu bulup, bıçakları laboratuvara göndermek lazımdı. Eğer Çetin bu bıçaklardan biriyle öldürüldüyse, belki temizlenememiş bir kan lekesi, bir iz bulma şansımız olabilirdi. Nirvana'dan çıkar çıkmaz Zeynep'i aradım. Hemen savcılığa başvurup, Nirvana adlı merkezde arama yapma ve orada bulunan bıçaklara el koyma izni almasını söyledim. Telefonu yeni kapatmıştım ki, telsizimiz cızırdamaya başladı. Sağır İhsan'ın mekanını izlesinler diye bıraktığımız ekip arıyordu. Beklediğimiz şahıs mekanına dönmüştü. 'Gözaltına alalım mı?' diye soruyorlardı. Beklemelerini, eğer Sağır gidecek gibi olursa o zaman gereğini yapmalarını söyledim. Köprünün trafiğinden kurtulup da kapağı Beyoğlu'na atıncaya kadar havayı kararttık. Sağır İhsan otuz beşlerinde gösteriyordu: Kuzguni siyah saçlı, çakır gözlü, sağlam yapılı bir adamdı. Bu yüzden sağ kulağındaki işitme cihazı ona hiç yakışmıyordu. Bizi karşısında görünce hiç şaşırmadı. Sağır İhsan da eski ortağı Apti gibi polisle konuşmaya, sorguya alışıktı. "Ben de size gelecektim zaten" dedi. "Ragıp benimle konuşmak istediğinizi söyledi." "Ama gelmediniz. Kulübe gireli neredeyse bir saat oluyor, bizi aramadınız." "Yapmayın Başkomserim. İki gündür Bolu'dayım, ne olup bitti onu öğreniyordum Ragıp'tan." Patronunun yanında dikilen Ragıp, başıyla onayladı. "Bolu'da ne yapıyordun?" diye sordu Ali manidar bir ses tonuyla. "Tam da Çetin'in öldürüldüğü gün." "Bir dakika Komserim. Öyle imalı filan konuşacaksanız avukatımı çağırayım. Ben Allah mıyım tövbe tövbe... Ne bileyim Çetin'in o gün öldürüleceğini? Bizim yeğenlerin sünnet düğünü vardı, oraya gittim. İsterseniz video kasetleri arabada, vereyim seyredin." "Çetin'i sen öldürdün demedik zaten" diye sataşmayı sürdürdü Ali. "Maşa varken elini niye yakasın?" Sağır İhsan yardım dilercesine bana baktı. "Başkomserim benim bu işle bir ilgim yok. Durup dururken niye başımı belaya sokayım?" "Aranız iyi değilmiş?" dedim. Başımla Ragıp'ı işaret ettim. "Çetin seni ve adamlarını dövmüş. Size rahat vermiyormuş." "Doğrudur. Çetin'le dalaştık. Ama benim onunla bir davam yoktu, patronu olacak Apti saldı onu üzerimize. Aslında Apti'yle de bir meselem yoktu benim. Abim sayılır, Binnur denen o kahpe girdi aramıza..." "Kadını sen ayartmışsın" diye suçladı Ali. "Yalan Komserim, kadın bizi ayarttı. Aslında suç bizim Apti Dayı'da, sen yaşını başına almışsın, genç kadından dost mu tutulur? Kadın cayır cayır yanıyor, Apti de hakkını veremiyor tabii. Bir gece Apti'yi bekliyoruz kumarhanede. İkimizden başka kimse de yok. Resmen taciz etti bu orospu beni. Önce orasını burasını açtı, bakmayayım dedim, geldi elimi tuttu... Yapmadığı şey kalmadı anlayacağınız. Biz de insanız, sonunda nefsimizi uyandırdı. Yapmasak iyiydi ama şeytana uyduk bir kere. Sonra da gitti olanı biteni Apti'ye anlattı. Amacı başka, bende gözü var, Apti'yle aramı bozup, üstüme kalacak. Kaldı da, başımdan atana kadar neler çektim." "Biz öyle duymadık" dedi Ali. "Bu Binnur'u sen ayartmışsın, sonra kadın seni bırakıp Apti'ye dönmüş yeniden." Pişkin pişkin sırıttı İhsan. "Binnur herkese böyle anlattı tabii. Çünkü Apti'den başka döneceği yer yoktu. Orospu, Apti'nin kendisine yanık olduğunu da biliyor, böyle bir yalan uydurup, durumu kurtarmak istedi. Kurtardı da." Baktım konu dallanıp budaklanmaya başlıyor, "Neyse" dedim, "Bırakalım şimdi aşk hayatınızı da cinayete gelelim." "Şimdi yukarıda Allah var, Çetin denen oğlanı hiç sevmezdim. Belanın önde gideniydi. Bize de bulaşıp duruyordu. Allah taksiratını affetsin, öldüğüne üzüldüğümü de söyleyemeyeceğim. Ama biz onunla meselemizi çözmüştük." "Nasıl çözmüştünüz?" "Geçen cumartesi buraya geldi, acı birer kahve içip barıştık." "Barıştınız mı?" dedi Ali inanmayan gözlerle Sağır'ı süzerek. "Apti öyle söylemiyor ama?" "Söylemez tabii, çünkü kendi suçunu üzerimize yıkacak lavuk." "Ne demek suçu üzerinize yıkacak?" diye çıkıştı Ali. "Yani Çetin'i kendi patronu mu öldürdü?" "Kendi öldüremez, yüreği yetmez ama öldürtmüştür."

DEVAM EDECEK