|
Hakkâri'de, Fransız!
Dün "yabancı sermaye-yerli medya" mevzusuna değinirken, son cümlelerim bende kalmış. Mesele bazen şudur: Yabancı sermayenin "yabancı" olması değildir; Yabancı sermayeyi bir kısım gazeteciliğin yabancı değil, çok yakın saymasıdır.
Mesele, yabancı sermayenin bir tür gazetecilikte çok yakın sayılması da değil, genel olarak sermayenin hep yakın, en yakın sayılmasıdır.
Mesele, kendilerinden saymalarıdır. Aslında, daha beteri, kendilerinin saymalarıdır. Daha da beteri, kendilerini onların, onlara ait saymalarıdır.
Mesele, tek başına yabancıyerli sermaye, sadece sermaye değil, bu tür gazeteciliğin kendilerini hep birilerine ait, onların güdümünde saymasıdır.
Buna kendini mecbur hissetmesidir. Bunu millet sevgisi, memleket aşkı, gerçekçilik, çağdaşlık, küreselleşme, dünyalı olmak filan zannetmesidir.
Bu için için köle ruhunu; bağımsızlık, tarafsızlık, objektiflik, itibar diye pazarlamasıdır.
Bu içten içe çürümeyi; gelişme, ilerleme, rasyonellik diye cilalamasıdır.
"Sermaye" çağırdığı zaman "davete icabet", sıra sıra yönetmen yönetmen dizilmek, biraz "sermayenin, paranın gücü" nden, ziyadesiyle de o küçülmeden ötürüdür.
Kamusal alanda kamusal temsilci olan gazetecinin, kamu adına kendisini, kendisi oynaşırken de kamuyu bu kadar aşağılatmaya, kendi kafası ve poposuyla yerin dibine sokmaya hakkı yoktur.
Ama ne diyeyim!
Şunu diyeyim:
Allah aşkına, bu ülkenin gazeteciliği, hepimiz, yani çoğumuz...
Şu Hakkari'de, şu Şemdinli'de olanları, Fransa'da, Paris'te olup bitenler kadar anlatıp açıklayacak mı... yız? Şemdinli'ye kadar, Hakkari'de haftalardır patlayanları manalandıracak mıyız? Ülkenin başbakanı, önce türban, sonra başka teşhisler koyduğu, ayrımcılıktan, provokasyondan, dışlamadan, entegrasyondan, asimile olmamaktan, kültürden, haktan, hukuktan, baskıdan, şiddetten bahsederek yorumladığı "Paris varoşları" kadar, bu memleketin kenarlarında neler olduğunu da bize anlatacak mı? Neden uzun süredir, ısrarla ve inatla Hakkari'de bombalar patlıyor? Neden bu ülkenin siyaseti, adaleti ve matbuatı, Fransa'daki bir ölüyü büyüttüğü kadar, Hakkari'deki bir günde iki ölünün manası üstünde durmak için tereddüt etti? Şehit tabutlarının acısı arasında, terörün gölgesi altında, başka kimlerin ne haltlar karıştırdığını neden daha fazla merak etmiyor, üstüne üstüne gitmiyoruz? Neden, Şemdinli'deki bombanın ardından didiklenen bir araçta ele geçen üç kişi kaçırılıyor, adeta saklanıyor, kimlikleri buharlaşıyor? Neden sıkışınca Ağar aranıyor? Bunların istihbarattan mı, astsubay mı, halktan mı, terörist mi olduğu, neden hemen anlaşılamıyor? Neden Jitem ya da Jit, ne bileyim Susurluk artıkları ne yapıyor diye bu ülkenin Başbakanı, İçişleri Bakanı, Genelkurmay Başkanı tedirgin olmuyor? Bagajdaki silahlar nedir, kimin elinde kime karşı doğrultuluyor? Nerede izleri var? Polis kimi kime karşı koruyor?
Şunu da diyeyim:
Hamasi bir gazete yazıcılığı, sokak edebiyatı ve siyaset gevezeliği hep aynı sakızı çiğnemekten yorulmaz:
"Bize laf edenler şimdi Fransa için konuşsun" gibi mesela.
Hem burada, hem misal Fransa'da, Avrupa'da birilerini kast ederler.
Lakin, cehalet şunu bilmez: İki yüzlü, çifte standartlı, içten pazarlıklı ve yemlenmiş olanların dışında, her iki ülkede de, aynı konularda aynı duyarlılıkları gösteren, bu duyarlılığını ülkeden ülkeye gezdirenler zaten aynı insanlardır.
Türkiye'deki baskı ve oyunlara, Fransa'daki devlet şiddetine, ABD hegemonyasına, Ortadoğu diktatörüne de aynı anda muhalif olabilen, benzer kalplerdir. Her yerde.
Diğerleri, seçerek insan olur, ayıra ayıra muhalefet yapar, eleye eleye cesur olur!
|
