  |
|
Başbakan'ın kızı İtalyan restoranında...
 Ogece, oraya girdiğim anda anladım her zamanki restoranımda, akşam yaşanacak farklılığı... Geç saatte rezerv tutulan köşe masadan anladım, o akşam oraya başka birilerinin geleceğini... Yazın en in mekanlarından Boğaz üstündeki Mia Mensa'nın yıllardır tanıdığım personelinin heyecanından çıkarttım bir şeyler olduğunu... Ama yine de hiç kondurmadım. 'Ne oluyor?' diye sormadım. Keyfimi bozmadım.
***
Bir süre sonra geldiler... Hemen köşe masaya geçtiler... Üç genç adam ve iki başörtülü genç kadındı gelenler... Restoranın adı İtalyanca 'Yarım Ay' anlamındaki Mia Mensa'ydı. Boğaz'ın Kuruçeşmesi'nde her şeyiyle İtalyan bir mekandı. Suyun üzerindeydi... Yazın dolup dolup taşardı... Kışın daha bir sakin ama kendi kalitesinde sürer giderdi. Ben aslında Mia Mensa'yı kışın daha bir severdim... Azlıkta güzellik arardım... Gerçek müşteride, hakikilik bulurdum. Deniz üstündeki mekanları yazın değil, kışın daha çok severdim...
***
Bilirdim ki, kışın oraya gelenler oranın gerçek sahipleridir... Denizi gerçekten sevenler, kışın ona gelen insanlardır... Yaz ve deniz modadır... Kış ve deniz ise sadece denize duyulan aşktır... Deniz kendi insanlarını tanır... Onların yalnız ruhlarını bilir Yelken direklerinin lodostaki tıngırtısında ve ayaz soğukta hâlâ tekne yanında gezinenlerin, gerçek dostları olduğunu bilir Deniz onları tanır, onun için onları yutmaz... Deniz onları sever, onun için onları ürkütmez... Deniz kenarı mekanların da gerçek müşterileri yazın gelenler değil, kışın gelmeye devam edenlerdir...
***
Yıllar önce Atina'da, şehrin biraz dışında bir marinada, küçük bir bar-restoran vardı... Toplam 3-5 masası, ayakta durulacak 5-10 kişilik bir yeri vardı... Kışın soğuk ve rüzgarlı havalarda, şehrin pırıltılı ışıklarının çok uzağında, o marinada, o barrestoranda, 5-10 kişi olurdu. Bazen bir İskandinav yelkenci grubu, bazen saçı sakalı karışmış; üşümüş parkasına sarınmış bir İngiliz denizci, üç-beş de Yunanlı deniz tutkunu bulunurdu. Bir de ben olurdum. Yüzlerce yelkenle sarılmış, ıssız bir marinada yelken direklerinin rüzgarla buluşmasından gelen taktak seslerinin ürkütücü atmosferinde, denizle birlikteliğin orgazmı yaşanırdı. Müthiş bir balıkçı çorbası yapardı barın sahibi... Yaz çorbalarına benzemezdi denizci yemekleri... Bahar hafifliklerine benzemezdi denizci hayatları... Yıllar yılı beni oralardan kimse alamadı... Sonraları gittiğimde, oranın metrekarelerce alana yayılmış, yüzlerce insanı barındıran bir kafe halini aldığını gördüm. Atina yaz gecelerinin değişmez mekanı olduğunu fark ettim. Mekan adına mutlu oldum. Kendi adıma mutsuz... O bar-restorandaki kış yalnızlığını ve denizle orgazmı bir daha yaşayamayacağıma hayıflandım. Bohemini kaybetmiş bir çocuk gibi hüzünlendim...
***
Mia Mensa da benim için öyle bir mekan... Modayı değil, denizi seven; kışın da denize gelen insanların mekanı Mia Mensa... Yazın büyüyor, etrafa saçılıyor, dal budak sarıyor... Kışın küçülüyor... İçine dönüyor... Güzelleşiyor... İşte o küçüklüğe geldiler iki başörtülü genç kadın ile 3 genç erkek... Garsonların hareketlenmelerinden farkı fark ettim ama gelenlerin kim olduğunu fark etmedim. Taa ki lavaboya gitmek için masamdan kalkana dek... O an anladım ki, denizin kenarında, suyun üzerinde bir kış gecesi, küçülen ve iyice sempatikleşen İtalyan restoranında yemek yiyen kişi Recep Tayyip Erdoğan'ın kızı Esra Albayrak ile Berat Albayrak'tır... Başörtülü grup o gruptur... Başörtüleriyle denizin üzerinde İtalyan gecesi yaşamayı tercih edenler onlardır...
***
Geceleri mutlaka şarapsız olacaktır... Öyle de olmuştur... Ayran ve kolayla idare edilmiştir. Yemekleri elbette, en eksantrik İtalyan yemeklerinden seçilmeyecektir. Kavuna sarılı proşutto ya da ahtapot carpaccio yemeyeceklerdir. Zaten yememişlerdir... Pizza ve spagetti ağırlıklı bir mönü benimsenecektir... Pizza, spagetti ve bonfile türü, Türk ağız tadına uygun İtalyan yemekleri seçilmiştir. Her halükârda şu anda moda olmayan denizin yanında, deniz ve İtalyan sevdalıları arasında Esra Erdoğan'ı görmek sürprizdir. En başörtülü hayatları, en başörtüsüz mekanlarda görmek zıtların birlikteliğidir... Tamamen diyalektiktir. Çünkü hayat zaten diyalektiktir.
|
