Canaydın ders almalı

İstanbul'da dondurucu bir soğuk vardı. Beyoğlu'nda da müthiş bir hareketlilik... Takım elbiseli baylar ile şık giyimli bayanlar erken saatlerden itibaren Galatasaray Lisesi'ne akıyordu. Galatasaray'da son 15 yılın en renkli ve en kritik seçimi yaşanacaktı. Taraftarın desteğini arkasına alan ve "Yenilikçiyiz" sloganı ile göreve soyunan Yiğit Şardan ile "Muhafazakarım, gelenekçiyim" sözlerini dilinden düşürmeyen Özhan Canaydın arasında kıyasıya bir yarış bekleniyordu. Sonucu, tüm Türkiye merak ediyordu. Galatasaray Lisesi'nin salonlarında tatlı bir telaş vardı. Oyunu erken kullanmayı düşünenler oy pusulalarını alıyordu. Tevfik Fikret Salonu ağzına kadar doluydu. TV kameraları da balkonda konuşlanıp seçimi takip edeceklerdi.

"TROMSÖ CANAYDIN!"
Beş başkan adayı en önde oturuyordu. Yiğit Şardan başta, Özhan Canaydın sondaydı. Turgay Kıran, Yılmaz Toköz ve Alp Yalman iki rakibin ortalarında oturuyordu. Toköz çekildiğini açıklarken, dört aday 10 dakikalık konuşma sürelerini kısa tuttu. Belli ki hepsi seçimin hemen başlamasını istiyordu. Oylar atılmaya başladığında havayı koklamak için koridorlara yöneldim. Canaydın'ın Serdar Eder yönetimindeki kurmayları titizlikle hareket ediyor, konukları karşılıyor, kollarına girip oy kullanacakları sandığa kadar götürüyorlardı. Şardan'ın listesindeki Abdurrahim Albayrak maçlardaki kadar heyecanlıydı ve sürekli birilerine telefon ediyordu.
Canaydın'ın kurmayları 300 ya da 400 oy fark olur görüşündeydi. Ancak "Seçim bu, rüzgarın nereden eseceği belli olmaz" diyerek tedbiri elden bırakmıyordu. İki yıl önce kaybedilen seçimin sonucunu erken söyleyen Şardan'ın yönetimindeki Jerfi Fıratlı bana, "Saat 14.00'te sonucu açıklayacağım" dedi. Saatler 13.00'ü gösterirken de Fıratlı, "100'ün altında bir sayıyla kazanırız" diye konuştu. Şardan'ın kurmaylarından Özcan Karamahmutoğlu şu ilginç yorumu yaptı: "Zemin çamurlu. Canaydın, Tromsö gibi olur."
Canaydın'ın ilk sandıkta 45 oy fark atması Genel Kurul'da "Özhan'ın işi zor" yorumuna neden oldu. İkinci sandıkta farkın 22'ye inmesi Şardan ekibini umutlandırdı. İki taraf için de altıncı sandık önemliydi. Şardan taraftarları "Altıncı sandıkta fark 200'ün altında olursa biz kazanırız" görüşündeydi. Canaydın'ın kurmayları ise "Altıncı sandık açıldığında fark 200'ün üzerindeyse seçimi kazandık" diyordu.
Altıncı sandık sonunda fark 265 oyla Canaydın lehineydi. Bu sonuç Özhan Canaydın'ın seçimi adım adım kazandığının işaretiydi.

ŞARDAN'IN HATASI...
Yönetim şekli ve dört yılda yaptığı icraatlarla çok eleştiri alan Canaydın en kötü döneminde "Muhazakarım, gelenekçiyim" sloganıyla kazandı. Ama listesi de, verdiği güven de kazanmasında büyük rol oynadı. Özellikle Adnan Polat, Semih Haznedaroğlu, Engin Akçakoca, Işın Çelebi ve genç isimler, üyeleri Canaydın'a oy vermeye yöneltti.
Şardan'ın en büyük hatası 8 aylık bir yöneticilik sonunda başkanlığa aday olmasıydı. Oysa kurmayları kendisine "Gel Alp Yalman'la birleş. Yalman başkan, sen ikinci başkan ol" demiş ama Şardan dinlememişti. Şardan birleşmeyi kabul etseydi, Yalman'ın oylarını ve belki de fazlasını alıp kazanacaktı. Şardan'ın en büyük hatası kısa süreli yöneticiliğine rağmen Yalman'a "Gel benim altıma gir" demesiydi. Yalman da efsane başkanlardandı, böyle bir teklifi kabul etmedi ama bedelini Şardan ödedi.
Hatta Yalman'ın oy kullanımından önce dile getirdiği ve ilk kez ifade ettiği "Galatasaray'ın yeni sürprizlere ve denemelere ihtiyacı yoktur" söylemi Şardan'ın önünü kesti. Canaydın'ın seçim kazanmasında ve Şardan'ın kaybetmesinde bence kilit adam Alp Yalman'dı. Eğer Yalman olmasaydı Canaydın'a tepki oyları Şardan'a gidecekti. Ama Yalman tepki oylarına paratoner oldu. Aldığı oy Şardan'ın Canaydın'a kaybettiği oyla eşdeğerdi. Birleşmeyi kabul etmemek Şardan'ın stratejik yanlışıydı.
Seçim Canaydın'a ve Galatasaray'a hayırlı olsun. Ama başkan ders çıkarmalı. "Yapacağım" dedikleri yapamadıkları gibi olmamalı. Sözlerinde durmalı. En kötü döneminde bile kazanıyorsa liseli olmasının sayesindedir. Önemli olan iktidar olmak değil, müktedir olmaktır. Şardan'ın kaybettiğini anlamasının ardından kongrenin sonunu beklememesi ve kazananın elini sıkmaması ise Galatasaray etiğine yakışmadı.