SABAH - 05/02/2007 - Cahit Yavuz

Şu an 5 Şubat 2007 - Pazartesi tarihli sabah.com.tr'yi okumaktasınız.
Bugüne ait sabah.com.tr içeriği için tıklayın »

kapat

Servislerimiz

Kapat

	RSS		Arşiv

	Kırmızı Alarm		Detaylı Arama

	Canlı Borsa		Sarı Sayfalar

	Sesli Haber		Yazarlar

	Podcast		Wap Sabah

	Egazete		Cep Sabah

	Kültür Sanat		Hava Durumu

	Astroloji		Sabah Çocuk

	E-posta		Uçak Seferleri

	Okur Temsilcisi		Mobil

Bizimle çalışmak ister misiniz?

Google Arama

Avustralya'dan İstanbul'a

FEDERER

Her yönüyle başka bir Avustralya Açık Turnuvasını bitirdik. " Bitirdik " kelimesine dikkatinizi çekmek isterim. Buradaki " Bitirdik " şu anlamda: Oynandığı sırada dünya spor kamuoyunun 1 numaralı gündemi olan bu organizasyonu tüm dünya gibi biz de yakından takip edebildik. En azından yazılı basınımızla ve tabii başta gazetem SABAH ile ilk kez dünya insanı ile aynı anda bir tenis turnuvasını yaşama şansı yakaladık.
Her ne kadar televizyonlardaki spor haberleri için aynı başarıyı yakaladılar diyemesem de Türk basını teniste ilk kez bu kadar dünyaya dönük bir yayın anlayışı ile başarılı olmuştur. Tabii buradaki en önemli figüranın bir Türk genci olduğunu yadsıyamayız. İki sene önce İstanbul Cup'ın ilk yılında Serena'nın ablası Venüs bizden bir antrenman partneri istemişti.
Sevgili İlyas İslamoğlu turnuva direktörü olarak bu talebi bana ilettiğinde aklımıza birçok isim geldi. Ama biz Barış Ergün'ü tercih ettik. Ve işte bir kez daha gördük ki; Türk genci tüm olumsuzluklara rağmen verilen şansları çok iyi değerlendirebiliyor.
Öte yandan kendi ifadesiyle "Buradaki tenis benim bugüne kadar öğrendiklerimden çok farklı" diyerek dünyada oynanan tenisin bizden ne kadar uzakta bir yerde olduğunu kanıtlıyor.
Bizim için bambaşka bir Avustralya Açık oldu bu yıl. Bu kadar çok yazılıp çizilince tabiri caizse mangallardaki küller yerinde kaldı. Federer fenomenine gelince.. Turnuvanın 1 numaralı seribaşı ve favorisi olarak rahat bir şampiyonluk elde etti.
Turnuvaya ön hazırlıksız başlaması önceleri ona sıkıntılı anlar yaşatsa da maç yaptıkça açıldı. Hele Roddick ile yaptığı maç uzun yıllar hafızalardan silinmeyecek. Hıncal Uluç'un bu konudaki " Yıldızsız dünya tenisi" düşüncesine katılmamakla birlikte, haklı olduğu taraflarının da olduğunu inkar edemiyorum. Tenis, özellikle son on yılda fabrikasyon bir oyun sistemine girmişti. Buna Ruslar'ın Sharapova ve Davydenko gibi
dip çizgiden topa çok güçlü vuruşlar yapabilen, ancak file önünde acemi bir veteran gibi sırıtan isimlerini örnek gösterebiliriz. Bu da, vuruş çeşitliliğinin azlığından dolayı tekdüze bir oyun izlememize yol açıyor. Ancak tenisin büyük bir hızla ulusal kimlik kazanması, teknolojinin oyuna dahil edilmesi, yukarıda ismi geçen oyuncuların tenisi dip çizgiden de olsa masa tenisi gibi oynuyor olması negatifi fazlasıyla örtüyor. Federer ise bugüne kadar herkesin oynadığı "Kendi tenisini korta yansıt" felsefesinin üzerine çıkıyor. Kendi oyununuyansıtmazsan bu kortta işin ne? Dahası "Rakibine kontra oyun stratejileri üret" felsefesi ile bambaşka bir oyunu korta yansıtabiliyor. Örneğin; Roddick'in en önemli silahını maçın tüm ilk servislerinde elinden alıyor. Ayrıca her maçını açık ara kazansa da izleyenleri büyülüyor. İstanbul Cup'a gelen tenisçilerin üçü dışında tamamı ana tabloda yarıştı. Bu üçlüden ikisi sakatlık yüzünden turnuvadan çekilmek zorunda kalmıştı. İstanbul'un son şampiyonu İsrailli Shahar Peer'in çeyrek finalde Serena'ya son sayılarla yenilerek elenmesi dikkat çekiciydi. Eski turnuva direktörü Paul McNamee'nin yerine Craig Tiley'in geldiği bir Avustralya Açık'ı geride bıraktık. Maç aralarında kortun kapatılması kararlarında geç kaldığı eleştirileri dışında turnuvayı başarı ile yönetti. Artık bu tenisçilerin İstanbul Cup'a gelmesini eskisinden daha büyük bir heyecanla ve sabırsızlıkla bekliyorum.