Doktor raporlu ilacımı yazmadı

* Kemik erimesi teşhisiyle tedavime başlanınca tıp fakültesi hastanesinde devamlı kullanmam gerektiğine dair ilaç raporu düzenlendi. İlaçlarım tükendiğinde, bulunduğum ilin devlet hastanesindeki fizik tedavi polikliniğine başvurdum. Hekime ilaç raporumu gösterip, ilaçlarımı tekrar reçete etmesini isteyince; "Ben başkasının ilacını yazmak zorunda değilim. Bana muayene olmanız gerek" dedi. Kabul edince benden yine kemik ölçüm testi istedi. Üç ay önce yaptırdığım testi gösterince yırtıp attı. Beni sevk etmesini isteyince de kabul etmedi. Sevk olmadan tıp fakültesinde ilaç yazdıramıyorum. Şimdi ne yapacağım?

Anlatıldığı gibi gelişmişse, bu olayda hekimin davranışını iyi niyetle yorumlamak hayli güç. Akla ilk olarak, hastayı muayenehaneye yönlendirmek kaygısıyla bu şekilde davrandığı ihtimali geliyor. Hekim; hastanın işini zora koşarak, geciktirerek veya gereken ilgiyi göstermeyerek, hastayı muayenehanesine başvurmaya zorlayabilir. Bu durumda hekimin aşikar kusuru yanında; sistem sorununa da dikkati çekmekte yarar var.

SORUN SİSTEM
Çünkü bugünkü uygulamada, uzman hekim, poliklinikte iki farklı hastayla karşılaşıyor. Biri: daha önce muayenehanesine uğrayıp, kendisine ücretli muayene olmuş, tetkik veya yatarak tedavi olmak amacıyla gelen hasta. Diğeri ise doğrudan polikliniğe başvuran hasta. Hekimin, bu iki hasta karşısında aynı davranacağını varsaymak, pek rasyonel bir beklenti değil. Kanımca sistemin, bu ikilemden hem hekimi, hem de hastayı kurtarması gerekiyor. Bence ideal olan; kamuya ait sosyal güvenlik kurumlarının, sadece özel hastane ve polikliniklerden değil, özel hekim muayenehanelerinden de hizmet almaya başlamasıdır. Yani muayenehanede yazılan tetkik ve reçeteler kamu kaynaklarından karşılanmalı ancak kamuda çalışan hekim muayenehane açamamalı.

BÜROKRASİ AZALTILMALI
İkinci olasılık, hekimin aşırı kırılganlık gösteriyor olmasıdır. Elbette her hekim, hasta karşısında bağımsız karar verme yetisine sahiptir. Diğerinin tanı veya tedavisine uygun şekilde davranmaya zorlanamaz. Ancak kronik hastalığı olan bir hastanın, her hekim tarafından yeni baştan tetkik edilip, her seferinde farklı bir tedaviye tabi tutulması da kabul edilemez. Bu sıkıntıyı gidermek için, sürekli ilaç kullanması gerektiğine dair ilaç düzenlenen hastaların ilaçları, her seferinde tekrar hekim tarafından reçete edilmesine gerek kalmadan, eczaneden verilebilmeli. Veya hastanın, sevk alma zorunluluğu olmadan kendisine rapor düzenleyen uzman hekime ulaşıp, ilacını tekrar reçete ettirebilmeli.