İçinde bulunduğumuz "31 Mart-6 Nisan" arası, "Kütüphane Haftası."
Bu yıl 50. kez düzenleniyor.
Anlamlı bir hafta! Her ne kadar "Kütüphane Haftası"nı 50. kez kutluyor olsak da, az okuyan bir toplum olduğumuzu düşünüyorum. Zaten çok okusaydık, bu kadar kısırlığı, bu kadar yoğun bir şekilde, topluca yaşamazdık. Çünkü 'okumak', bizi daha geniş düşünmeye, insanlığın toplam çıkarları üzerine odaklanmaya, insan mutluluğu üzerine kafa yormaya, yeryüzünde hepimizin misafir olduğunun farkındalığına, hayata ve hayatlarımıza anlam katarak, anlamlanmaya yol açardı.

GARİP DEĞİL Mİ?
Daha çok okusaydık, birbirini daha iyi anlayan; 'ötekinin' ve 'ötekileştirmenin' azaldığı bir toplum olurduk. İnanç haritamız, derin saygıyla buluşurdu. Garip değil mi? Bizde "Düşünmenin, geçinmeye faydası yoktur" diyen eski bir söz bile vardır. Demek ki "okumak" ve ardından "düşünmek" eylemi, aslında biraz geleneğimizde hor görülmüş.
Geçen gün bir yazıda Goethe'nin "Seksen yıllık ömrümün yarısından fazlasını okumaya verdim, yine de kendimden hoşnut değilim" dediğine rastladım. Goethe'ninki çok üst düzey bir okuma durumu elbette. "Okumak" üzerine kaleme alınmış bir denemede; bir zamanlar Arjantin'de, Peronist hükümetin; aydınları, yazarları küçümsemek, onları halkın gözünde küçük düşürmek için; halka "ayakkabılara evet, kitaplara hayır" sloganları attırdığı yazılıydı.
Biz bunlardan uzaklaşarak her zaman "Yetişkin zekaları, kitaplarla beslenmeyen uluslar yok olmaya mahkumdur" diyen Ovidus'u anımsamalıyız. Her gün, her fırsatta Gazi Mustafa Kemal'i dilimizden düşürmezken, onun Kurtuluş Savaşı sırasında, en zor cephelerde bile, geceleri kitap okuduğunu unutmamalıyız. Özellikle son yıllarda çok okumayan bir ulus olduğumuz gerçeği, Cumhuriyet'in ilk yıllarında yetişmiş parlak kuşaklara göre, günümüzde daha acıtıcı şekilde öne çıkıyor...
Bu nedenle, zararın neresinden dönülse kardır. Okumaya başlamalıyız.