Soner
Sarıkabadayı, Sinan Akçıl, Mustafa Ceceli... Şu an Türkiye'nin en çok ilgi gören müzisyenleri bunlar... Hepsinin ortak bir özelliği var; işin mutfağından, aranjörlükten, söz yazarlığından geliyor olmaları. Bir diğer ortak noktaları ise -maalesefdüzenlemelerde, bestelerinde gösterdikleri o yeteneklerini 'şarkı söylemekte' gösteremiyor oluşları. Yine de kendi adları altında albüm yayınlamakta ısrar ettiler. Ama doğruyu söylemek gerekir; sesleri gerçekten çok yetersiz. Bu yüzden onlar gibi arka planda, aranjör olan bir ismin, İskender Paydaş'ın albüm yayınlayacağını ilk duyduğumda yine aynı senaryoyla karşılaşacağımızı düşündüm. Yanılmışım. Paydaş 'onların' aksine, "Aman sesim kötü olsa da, sahnede olacağım" dememiş. Yeni albümü
Zamansız Şarkılar'da düzenlemeleri ve besteleri kendisi yaparken, şarkı söylemeyi de işin erbablarına bırakmış.
Zamansız Şarkılar, sağlam bir eser. Elbette çığır açmıyor, devrim yapmıyor. Her şeyi kendi sınırları ve yapılma amacı doğrultusunda değerlendirmek gerekir. Bu albüm de hedef kitlesinin beklentilerini en iyi şekilde karşılıyor. Paydaş, yakın tarihimizde iz bırakmış pop, bazen de rock şarkılarını kendi seçtiği isimlere yorumlatmış. Teoman'a, Atiye'ye, Kenan Doğulu'ya, sözü geçen birçok müzisyenine. Albümü dinlerken bir an için Paydaş'ın Türkiye'nin Mark Ronson'ı olduğunu düşündüm. Yetenekleri, imkanları ve tercihleri doğrultusunda elbette. Onun da şahane bir yorum / cover albümü vardır; Version. Coldplay, Radiohead, The Smiths gibi isimlerin şarkılarını düzenleyip, kendi istediği isimlere yorumlatmıştı bu albümde. Amy Winehouse'a, Lily Allen'a, Robbie Williams'a ve fazlasına. Paydaş da bu ayarda bir çalışma yapmış. Çok da iyi olmuş. İyi ki diğer meslektaşları gibi yapabileceğinden fazlasına "Hem çalarım hem de söylerim," diye girişmemiş. Belki yarın yeni seslerle de çalışır. Onların da önü açılmış olur. Aynı yolda devam etmesi dileğiyle...
Haftanın Albümü
The Black Keys
Bazen müzik dinlerken türlerin, tanımların arasında kayboluyoruz. Basit bir 'rock' tabiri dahi kendi içinde yüzlerce alt başlığa bölünüyor; o rock, bu rock, şu rock diye. Marjinal, karmaşık olan 'cool' diye nitelendiriliyor bu yeni çağda. Önüne, arkasına bir başka tanım eklemeden sadece 'rock' yapmak daha çok cesaret istiyor. İşte ABD'li The Black Keys bu yılın en harika, en safkan rock albümünü yapmış. İsterseniz hâlâ 60'lı yılların rock'n roll ruhunu yaşıyor olun, isterseniz günümüzün modern rock'ıyla flörtte olun her koşulda
El Camino sizi uçurur. Organizatörler önümüzdeki yaz onları konser için Türkiye'ye getirmeye de uğraşıyormuş. Şimdiden hazırlıklı olun ve
El Camino'yu kesinlikle es geçmey
Haftanın Konseri
Royal Filarmoni Orkestrası
İngiltere'nin en köklü orkestralarından Royal Filarmoni, bu hafta sonu İstanbul'da olacak. Dinleyicilerin kulaklarına pek de yabancı gelmeyecek klasik ve romantik dönem eserlerini seslendirecekler. Mozart'ın
Figaro'nun Düğünü, Mendelssohn'un Keman Konçertosu ve Çaykovski'nin
4. Senfoni'si bu eserler arasında. Yarın akşam Bahçeşehir Kültür ve Sanat Merkezi'nde olun.
Müzik programı
Kadere Mahkumlar
Demir parmaklıkların arasında gezinenler, ranzalarda tespih çekenler, aynı tenceredeki yemeği paylaşanlar ve tüm bunların ortasında şarkılarını söyleyen Dilber Ay... Bunlar Flash TV'nin akılara zarar yeni müzik programı
Kadere Mahkumlar'da yaşananların bir kısmı. Cezaevi dekoruna, olana bitene bakınca ağzınızın açık kaldığı Flash TV programlarından biri bu. TV programlarının geldiği delilikteki bu son noktaya şaşırmamak gerekir. Ne de olsa şov dünyasında en önemli olan şey elbette reyting.
Kadere Mahkumlar da, her türlü ucuzluğu içinde barındırıp, reytinglerde bu yüzden tavan yapan o programlardan biri. İçinde müzik de var. Bu konsepti hazırlamak da, uygulamaya geçirmek de hem akıl hem de cesaret istiyor. Bir sonraki 'büyük' programları ne olacak acaba? Ölüm döşeğinde yatanlar için hastane dekorlu ya da dayak yiyen kadın temalı müzik programları da bekliyoruz.
