Geçenlerde bir dostumla buluşmuş sohbet ediyorduk. Anlattığı hikayeler arasında bir kaç tanesi ilgimi çekti. Beni gülümsetti. Kendisi de eğlenerek anlatıyordu. "Bir spor salonuna yazıldım. Birkaç kez gittikten sonra bir de baktım ki, hatunlar bildiğin hazırlıklı geliyorlar. Spor yaparken makyajlı oluyorlar. Çoğu zaman kendilerini hiç yormadan salonun kafesine, kahve içmeye yöneliyorlar. Bir süre sonra da ortadan kayboluyorlar. Ben de aynı spor salonuna devam eden bir erkek arkadaşıma sordum, bunlar birileriyle mi tanışıyorlar diye... Meğerse bu işin bir raconu oluşmuş. Erkeklerin nasıl kadınları tercih ettiklerini sordum. 'Öyle fazla pırıltılı eşofmanları olmayacak, mutlu görünecek, çok fazla terleyip kendini yormayacak, bizimle tanışmak istiyorsa kahve içmeye gidecek, yalnız oturacak, Blackberry'siyle oyalanacak, vs. gibi uzun bir liste sıraladı. Şaşırdım kaldım. Hatta, ikinci kahvede özel bir görüşmeye ikna edememişsek, eksiklik bizde demektir,' gibi bir şeyler söyledi." Bu konuşma, bana kadınlarla erkekler arasında ne kadar büyük bir rol değişiminin yaşandığını bir kez daha gösterdi. Ve arkadaşım, "Amma da kıymetli görüyorsunuz kendinizi, tek bir kahveye davetinizi kabul edecek kadınlar mı var?' dediğinde cevap gelmiş: "Bizi siz yarattınız. Bir de yemek mi ısmarlayacağız?" Başka bir gün başka bir arkadaşımla sohbet ederken, tamamen farklı bir kadın kesimi ile ilgili konuşmaya başladık. Arkadaşım duyduklarını bana aktarıyordu. Doğu ve Güneydoğu bölgelerimizde yaşayan kadınlarımız, zorla evlendirilmeye çalışıldıkça, artık eskisi gibi boyun eğmek istemiyorlarmış. Hatta pek çoğu sırf bu yüzden dağa kaçıyormuş. Allah korusun, evdeki zulmü çekmek istemeyen kadınımızın, terör örgütlerinin pençesine düşmeleri riski aklımıza gelince ürperdik. Bu hikayenin ne kadar doğru olduğunu bilemem. Tek bildiğim, pek çok kadının Doğu kültüründe yetişmiş ailelere gelin gitmesiyle hayatlarında kabusların başlayabildiği. Kocasıyla çok mutlu olmasına ragmen, görümcesi, kayınvalidesi ve ailedeki bilimum kadın tarafından da servis yapması, hizmet etmesi istenerek rencide ediliyor. Gelin olmak kolay değil. Ve o kadın çok çekmesine rağmen, bir sonraki nesilde, eğer oğlu olmuşsa, yeni gelini taciz etmeye hazır hale geliyor. Eğer bunu yapmazsa, kendisini kötü hissedecek çünkü. Adalet olmayacak. Elbette istisnalar var. Kadın kıymeti bilen erkeklerimiz, ailelerimiz de var. Doğuda ve Güneydoğu'da da var. Hanımların sözünün daha çok dinlendiği aileler... Ama ne yazık ki yine de kadının kadına yaptığı zulümler devam ediyor.
KADININ DEĞERSİZLEŞMESİ
Bu iki uç noktadaki hikayenin ikisi de bizim. Hepsi Türk malı. Hepsi de kendi kültürümüz, canımız, kanımız. Her ikisinde de kadına verilen değerin ne kadar az olduğunu fark etmenizi istedim. İki çarpıcı uç noktada kadının kutsallığını, ona verilen değerin erkeği yücelteceğini, bereketimizi, bolluğumuzu artıracağını unuttuk. Onu kullanmayı seviyoruz. İyi de, bu kültürü kim veriyor? Biz kadınlar anne değil miyiz? Oğullarımızı biz şımartmıyor muyuz? Birbirimizle kıyasıya rekabet edip, onlara sırf erkek oldukları için henüz hak etmeden payeler vermiyor muyuz? Oğullarımızın eline meyvesini soyup verirken, kızlarımıza "Kalk abine su getir, o senin abin, ne isterse getireceksin!" demiyor muyuz? "Erkeklerde hiç mi suç yok, hep biz kadınlar mı değişeceğiz?" diye bana soranlar var. Bunların hiçbiri suç değil. Sadece deneyim. Bunu denedik, gördük. Eğer acı çekiyorsak, bir şeyleri değiştirmek istiyorsak, daima kendimizden başlamalıyız. Dış dünya, biz değişmeye başlayınca dönüşür. Önce biz kadınlar el ele verelim. Sonra erkeklerle daha güzel bir denge kurabiliriz. Nefret ve korkuyla değil, sevgiyle...
