Son zamanlarda çok fazla bakıcıyla ilişkili sorun yaşayan aile ve çocuk görünce yeniden bu konuyu gündeme getirmek istedim. Çalışmayan anneler için bakıcılar pek sorun sayılmamaktadır. Yardımcı olarak bakıcı tutsalar bile kendi denetimlerinde olduğu için daha rahat olurlar. Yine de kısa aralıklarla olsa bile, hatta kendileri varken bile yapılanlardan yakınırlar. Peki çalışan ve çocuğunu denetimsiz olarak bir başkasına bırakmak zorunda olanlar ne yapmalı?
Bebekler doğdukları zaman bakıma muhtaçtır. İdeal olanı tek kişinin bakmasıdır. Doğal olarak bu kişinin anne ya da anne yerine geçen biri olması beklenir. Bu nedenle bebek doğduktan sonra annelerin altı ay ile bir yıl arasında ücretli izin kullanabilmesi desteklenir. Sağlıklı gelecek yetiştirmek için, annelere ödenecek bu ücret oldukça düşük sayılır. Ama yasal uygulamada 40 günden sonra, altı ay ücretsiz izin hakkı vardır. İşte o zaman bebeğe kimin bakacağı sorunu başlar. Yakında anneanne ya da babaanne varsa, herkes kendini şanslı sayar. Gerçi çocuğun bakımı konusunda, özellikle de yemek, davranış gibi bazı eğitimler konusunda kuşak farkı sorunlar çıkarabilse de en azından güvenli bir yoldur. Bu durumda önemli iki konuya dikkat etmek gerekir. Olanak varsa bebek kendi evinde bakılmalı ve akşamı anne, babasıyla geçirmelidir. Bu olanak sağlanamasa bile, bebeğin akşamları evine geri getirilmesi ve annesiyle birlikte olması gerekir. Bazen bakıcıya bırakmaktansa, bir başka şehirde oturan anneanne ya da babaanneye bırakılan çocuklara rastlanmaktadır. Bu çocuklar anneleri tarafından ayda bir, babaları tarafından ise daha az görülebilmekte, ancak kreş veya okul yaşında evlerine dönebilmektedir. O zamana kadar kurulamayan bağ, hele bu arada bir de kardeş olmuşsa büyük sorunlara yol açar. Bu nedenle çocukları bakım için başka şehirlere bırakmak doğru değil. Akrabalardan biri çocuğun bakımını üstlenecekse, bunun en azından kreş yaşına kadar olacağına emin olmakta yarar var.
Bebeklerin sık bakıcı değiştirmeleri pek uygun değil. Akraba olmayan bakıcılar için de aynı kural geçerli. Çocuğa bakım veren kişinin sürekliliği, bebek ve ailenin uyumunu kolaylaştırır. Peki o zaman ne yapılabilir? Seçenek olarak bakıcı ya da kreş kalmaktadır. Küçük bir bebeği, bire bir ilişkiye gereksinimi nedeniyle de kreşe bırakmaktansa, bakıcı bulmak daha doğru olur. Üç yaşına geldiğinde kreşe gitmesi gereklidir. Çünkü artık arkadaşa ve sosyalleşmeye ihtiyacı başlar. Bakıcı aramak bir aile için en zor deneyimlerden biri. Bu zorluğu da bebeklerini tanımadıkları birine bırakacak olmaları ve bu kişinin doğru seçilmesi gerekliliği oluşturur.
Nasıl seçilir?
- Önce aradığınız kişinin özelliklerini belirleyin. Her ailenin bakıcıda aradıkları ve bunların önem sırası farklı olabilir. Bu özelliklere, anne babanın birlikte karar vermesi ve bakıcıyı birlikte seçmesi gerekir.
- Çocuğun kendi evinde bakılmasını sağlayın. Hem çocuk için oluşturacağınız ortamın sağlanabilmesi hem kendini güvende hissetmesi hem de kontrol etme açısından bu önemlidir.
- Eski çalıştığı yerleri sorun. Evini görün. Komşularıyla konuşun. Kendi çocukları varsa onlarla ilişkisini gözlemleyin. Onlarla ilişkisi, sizin çocuğunuzla kuracağı ilişkinin de benzeri olacaktır. Unutmayın bebeğinizin sizinle ilişki kurması gerekmektedir. Bu nedenle akşamları sizin onunla ilgilenmeniz uygun olur.
