Ne yazık ki galiba bu güzel ülkeyi hak etmiyoruz. Zaman zaman kapıldığım bir izlenim bu. Yeşilini kemirdiğimiz, tarihini yıkıp yaktığımız, en güzel yerlerini çirkin yapılarla donattığımız, denizini kirlettiğimiz, balığının ve kuşunun soyunu kuruttuğumuz bu ülkeyi sevseydik, böyle mi yapardık? Sevmek bir yana, insan hayatına, hatta kendi hayatımıza da değer vermiyoruz. Van depreminden kalan sayısız acı ders arasında, kendi yaptığı binanın altında kendi ailesi de kalıp ölen müteahhidin acı itirafı var: "Eğer binamı adam gibi yapsaydım bu olmazdı," diyen... Yanı başındaki 60 yıllık bina sapasağlam kalırken, 1988'de yapılanı yerlebir olan yapı da bize ders olmazsa, ne olur? Bu tablo içinde en umut verici olan, yöneticilerin yapıp söyledikleri. AK Parti Genel Başkan Yardımcısı Hüseyin Çelik, çadır sevkiyatında yetersiz kaldıklarını açıkça söylüyor. Başbakan Erdoğan da 'ilk gün bazı sıkıntılar yaşandığını' kabul ediyor ve daha önemlisi, geleceğe dönük önemli bir teminat veriyor: "Artık şehirlerde kaçak yapıya, gecekonduya izin vermeyeceğiz; bunları yıkmayanlara sormadan kamulaştırma yapıp yıkacağız," diyor. Bunlar siyasetçilerimizin ağzından duymaya alışık olmadığımız sözlerdir. Hele başbakanın sözleri, ülkenin geleceğini ve insanının hayatını korumaya yönelik duyageldiğimiz en radikal ve cesur vaatlerdir. Umarım bunlar hayata geçer ve doğa, depremiyle, seliyle, yağışıyla düşmanımız olmaktan çıkar.