Benim kızım bir çılgın, gerçekten! Doğayla baş başa kalıp her gün çayır çimen, börtü böcek ve denizle iç içe yaşamaya başlayınca bunu daha iyi anladım... Ayağına asla bir şey giymiyor, mümkünse hep çıplak dolaşmak istiyor, yerde gördüğü sümüklü böcek, karınca, minik kertenkele ne varsa eline alıp öylece seyrediyor... Kedi köpek gördüğünde ise kendinden geçiyor, ha bire onları bir doyurma sevdasında. Eliyle onları besliyor ama karşılığında hayvancıkların ağzını burnunu, kuyruğunu kulağını çekiştirip duruyor. Niye? Çünkü onları çok seviyor! Yemek yerken bile hayvanlara rahat vermediği için ödüm patlıyor bir gün biri ısıracak ya da tırmalayacak diye... Ama hayvanlar da çok ilginç, sanki onun küçük bir çocuk olduğunu biliyor ve burunlarından solusalar da ona hiç dokunmuyorlar, en fazla kediler sertçe bir tıslıyor, miyavlıyor o kadar. Bazen kaçmaya yeltenenler de oluyor ama bizimki bırakır mı, hemen peşlerinden gidiyor... Etrafıma bakıyorum, kimse çocuğunun hayvanlarla bu kadar içli dışlı olmasını istemiyor. Ayrıca gördüğüm o ki kendileri de hayvanlardan pek hoşlanmıyor. Ne zaman yanlarına bir kedi ya da köpek yaklaşsa "Uzak dur çocuğum ısırır, aman dokunma elin kirlenir!" gibisinden cümleler kurup, çocuklarının kafasını da gereksiz bilgilerle dolduruyorlar. Sonra o çocuklar bir hayvan gördüklerinde ya kaçacak delik arıyor ya da hayvancıkları taşla sopayla kendilerinden uzak tutmaya çalışıyorlar. Biz evimizde kedi köpek beslediğimiz için böyle söylüyorum sanmayın, ilgisi yok. Ama bizim milletimizin bu hayvan sevgisinden yoksun hali gerçekten beni şaşırtıyor, dahası ürkütüyor! Dikkat ediyorum, anne babaları böyle olan çocuklar hep aşırı çekingen ve ürkek. Başka çocuklarla iletişim kurarken bile daha çok zorlanıyor, karşısındakinin zarar vermeyeceğinden kendince emin olana dek kimseye yaklaşmıyorlar. Belki de yanılıyorumdur ama korkmamak, içinden geldiği gibi davranabilmek bir çocuğa en çok yakışan şey. 'Bir kediyi okşayan çocuk' fotoğrafından daha sevimli bir şey olabilir mi? Elbette ki gereken uyarıları yapmalı, "Yemek yerken lütfen dur, elleme. Sakın kuyruğunu ya da kulaklarını öyle çekiştirme, yavaşça sev. Eğer canı acırsa, senin de canını acıtır," gibi cümleler kurabilirsiniz örneğin. Ayrıca sahibi varsa kedi ya da köpeğine dokunup dokunamayacağını da sormanız önemli. O sizi mutlaka dikkat etmeniz gereken noktalarda uyaracaktır. Bir hayvanı okşayıp sevdi ve mutlu oldu mu, sonrasında en yakın yerde çocuğunuzun ellerini yıkayın. İçiniz rahat etmiyorsa biliyorsunuz artık o anti-bakteriyel sıvılar her yerde var. Çantanızda yoksa bir tane satın alın, bir de ellerini onunla dezenfekte edin, olsun bitsin. "Ay aman, pis kaka, dokunma!" diyerek hayvanlara düşman bir çocuk yetiştirmenizden daha zararlı bir şey yapmış olmazsınız emin olun. Ayrıca böyle söyleyen anne babaların da son derece sevimsiz göründüğünü eklemek isterim. Hele havalı havalı dolaşanları, tüm karizmalarını yerle bir ediyorlar, haberleri olsun!