90'larım İzmir'de geçti. Yonca Evcimik'ler, Kenan Doğulu'lar... Tayfun'a aşıktım mesela. Bir de o dönem hayali arkadaş modası vardı. Şeker kız Candy'nin ikinci erkek arkadaşı Terry'e aşık oldum. Hayatımı karartan adam oldu. Babamın Metallica koleksiyonu vardı. İşte, o yüzden 'Whisky In The Jar' albümünün benim hayatımda çok büyük bir yeri var. Annem daha Oasis kafasındaydı. Bizim evde müzik çok baskındı, beni de çok besledi. Ben de büyüyünce rock'çı olacağım derdim.
MAHSUN KIRMIZIGÜL FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN!
WHITNEY HOUSTON FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN!
YONCA EVCİMİK FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN!
KENAN DOĞULU FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN!
TÜRKAN ŞORAY FOTOĞRAFLARI İÇİN TIKLAYIN!
SOKAKLAR GÜVENLİYDİ Çocukluğumun sokaklarını çok özlüyorum. Biz yakan topla, saklambaçla büyüdük. Sokağa cicili bicili giyinip çıkar; kan ter içinde eve dönerdik. Whitney Houston'la 'Bodyguard' filmiyle tanıştım. 'I Will Always Love You' şarkısı benim için muhteşemdi. Bale yapıyordum o zamanlar ve sahnede olma isteğim çok baskındı. 'Bodyguard' filminde de öyle bir aura vardı ki, büyülenmiştim. Zaten şizofrenik bir çocukluktu benimki. İzlediğim karakterlerin hepsini taklit ederdim. Hatta ünlü biri olduğumu hayal edip, aynaya karşı röportaj verdiğimi bile hatırlıyorum. Küçükken Whitney Houston gibi olabilmek için annemin elbisesini giyip, arkadan bağlayarak daralttığımı, göğsüme çorap koyup, makyaj yapıp şarkı söylediğimi bilirim. Sahnede, onun gibi şarkı söyleme derdindeydim. Sanki çok sayıda hayranım beni izliyordu. Hatta hep düşünürdüm bu kadar hayranım olsa ne hissederdim diye... 15 yaşından itibaren İzmir Devlet Tiyatrosu sayesinde belli bir hayran kitlesine sahip oldum. 'Melekler Korusun' dizisinin oyuncu kadrosuna girince tanınırlığım arttı. Önce insanın hoşuna gidiyor ama sonra sıkılmaya başlıyorsun. Vapura yetişmek için koşarken, kadınların arkamdan onlardan kaçtığımı düşündükleri için küfür ettiklerini biliyorum. Özel hayatımda sade yaşamayı tercih ediyorum. Diziler çoğaldıkça oyuncu alternatifi de artıyor. Kendini kanıtlayıp bir yerlere gelirsen, tek olman mümkün ama aynı kriterlere yakın birini bulmak çok kolay artık. Olanaklar çoğalınca yapılan işin de kalitesi düşmeye başladı. Bir diziden sıkılsan, kanalı değiştirsen sekiz diziyle karşılaşıyorsun. 90'larda daha farklıydı tabii. Şan, şöhret de daha saygın bir durumdu. Whitney Houston özendiklerimden biri ama en çok Türkan Şoray'a özenirdim. Küçükken de benzetirlerdi zaten.
