Son dönemde yurtlarda, sokaklarda, televizyonlarda çocuklara yapılan eziyet ruhumu karartmış, umutlarımı kırmıştı. Ama öyle bir cumartesi gecesi yaşadım ki, kirimden pasımdan arındım, insanlık adına kararan umutlarımı cilaladım... İlk durağım LÖSEV'in 10. yıl gecesiydi. İş Sanat'ta toplanan yüzlerce asil yüreğin tek bir hasta kalbi bile yaşatmak için nasıl kenetlendiğine şahit oldum. Sunucu Beyaz'ın titreyen yüreği, sesine vurmuştu. Fahir Atakoğlu, Levent Yüksel ve gitarist Bekir Küçükay coştukça, coşuyordu. LÖSEV sayesinde sağlığına kavuşan minikler, sahnede yaptıkları gösteriyle vakıf başkanı Üstün Ezer başta olmak üzere herkesin gözlerini yaşartıyordu. Gösterinin orta yerinde koşa koşa Lütfi Kırdar'a geldim. Orada da kuruculuğunu "minyatür melek" Nesrin Ercan başkanlığında 5 muhteşem kadının üstlendiği Minik Kalpler İçin Elele Derneği'nin, SHÇEK'e bağlı Trabzon'daki kuruluşların imar ve ıslahı için gerçekleştirdiği olağanüstü yardım gecesine katıldım. Her yıl olduğu gibi bu yıl da Dr. Ferhat Göçer minikler için sahnedeydi. Ve... Yıllardır sahnede görmeye hasret kaldığım Edip Akbayram ile birlikte... Öyle muhteşem bir konser verdiler ki, son türküde kendimi salondaki binlerce kişiyle birlikte omuz omuza halay çekerken buldum... Biri şarkıların cerrahı, diğeri türkülerin seyyahı... Ortak paydaları, kocaman yürekleri... Konser için bir kuruş para almamışlar. Hatta orkestra üyelerinin paralarını bile kendi ceplerinden ödemişler... Hiç şaşırmadım. Beyazıt Öztürk, Fahir Atakoğlu, Levent Yüksel, Bekir Küçükay, Üstün Ezer, Nesrin Ercan, Dr. Ferhat Göçer ve Edip Akbayram... Keşke York Düşesi Ferguson elinde kamerasıyla bu salonlara da girebilse ve bizim düklerimizle düşeslerimizi de görüntüleyebilseydi...