70'lerin sonlarında anne-babalar korku ve tedirginlik içinde çocuklarına sorarlardı: "Oğlum ne işin var gece sokakta? Anarşik misin sen?"
Çünkü o dönemlerde gece sokağa sadece 'anarşikler' çıkardı. Aslında anne-babalar 'anarşist' demek isterlerdi de günlük hayata yeni yeni giren bu kelimeye bir türlü dilleri dönmezdi.

HEPSİ GERÇEK
O yılları görmeyen yeni nesil, TRT 1'deki Seksenler dizisine Avatar muamelesi çekiyordur herhalde. Olup bitenler onlara bilim kurgu gibi geliyordur mutlaka...
Yok efendim sağcılar evin duvarına slogan yazar, bir saat sonra solcular gelir üzerine kendi sloganlarını yazar, gün ışıyınca en son kim yazmışsa onun sloganı duvarda kalır ve temizlemek de 'bekçi zoruyla' o evde yaşayanlara düşermiş...
Yok efendim polis, plakçıda çalan şarkıya bile müdahale edermiş...
Yeni nesle göre bunlar sit com'un ekranda tutunabilmesi için yapılan abartmalardan ibaret. Oysa hiç de öyle değil. O yılların en trajikomik hikayeleri bu sütunların yazarının anılarında hâlâ sıcaklığını koruyor. Okula giderken kaç örgüt çevirmesinden geçtiğimi, hepsine ayrı ayrı hoşlarına gidecek doktrinleri avucumdaki kopyadan okuduğumu, yeşil parka giydim diye Bakırköy sahilinde çamurların içinde süründürüldüğümü, taranan kahveden üç dakika önce çıkıp tesadüfen hayatımı kurtardığımı sadece ben bilirim...

MAVİ BERELİ ASİSTAN
Ya komedi? Onun da alası var anılarımda. 12 Eylül darbesinden 1.5 ay sonra, kazandığım üniversiteye ilk kez gidiyorum. Sınıftan içeri giriyorum. Biri kapının, diğeri pencerenin yanında iki mavi bereli jandarma eri, ellerinde tüfek, çapraz tutuşta nöbetteler. Evet evet, yanlış okumadınız, sınıfın içinde... Ertesi gün aynı askerler aynı yerde, aynı pozisyonda. Bir ay sonra hiçbirimiz derse girmiyoruz. Ders notlarını bizim mavi berelilerden alıyoruz! Bizler kahvede okeyde, askerler derste nöbette... Hele biri, İktisada Giriş dersinin müptelası olmuş, hocamız Erdoğan Alkin'e asistanlık yapıyor. Bizim mavi berelilerin okulda kayıtları olsa, birincilikle bitirecekler; o kadar yani...