UZAKDOĞU'nun en ünlü ritüellerinden biridir. Özellikle Japonya'da çay içmek başlı başına bir merasim gerektirir.
Yeşil çayın demlenmesinden, fincana dökülmesine kadar geçen süre bir sabır testidir.
Ancak hafta sonu kanallar arasında gezinirken, TRT 1'de yayınlanan Böyle Bitmesin dizisinde gördüklerim, çay seremonisinin bize de sıçradığını düşündürdü bana. Narin, mehtaplı gecede bahçeye çıktı.
Bir de ne görsün?
Sevdiceği, masanın üzerine bembeyaz bir örtü sermiş. Masanın etrafına da mumları dizmiş, elinde de çaydanlık!
Bizimki soruyor: "Ay ışığında çay diyorsun yani, öyle mi?"
Belli ki Narin'in beklentisi başka...
Mehtaba farklı bir içeceğin eşlik etmesini ummuş ama hayal kırıklığına uğramış.
Adam çayda ısrarlı: "Ama 16 çeşit çay var burada sevgilim.
Biliyorsun, senin ruhundan en iyi ben anlarım hayatım."
Haftaya aynı masanın çeşit çeşit ayranla donanacağını ummak fazla mı hayalcilik olur acaba?