Bizim köşenin en önemli işlevlerinden birisi de 'yardım panosu' görevi üstlenmek. Bu kez sizi, hayat ile bağları kopmak üzere olan 24 kişiden haberdar edeceğim.
Her yıl olduğu gibi bu sene de Omurilik Felçlileri Derneği'nin yardım gecesindeydim. Sevgili başkanımız Ramazan Baş'ın önderliğinde, bir deliği daha kapatmanın telaşındaydık.

VİCDANLARA SESLENDİ
Hayırsever işadamı Hüsnü Ayık; aramızdan ayrılmadan önce Büyükçekmece Gürpınar'da, başta omurilik felçlileri olmak üzere ortopedik engellilerin bakım ve rehabilitasyonu için son derece modern bir merkez inşa ettirmiş.
Burada bakılan 24 kişinin söylediklerini aktaran kısa film, bana göre bugüne dek izlediğim en vurucu, en etkileyici yardım çağrısıydı. Bu merkez sayesinde ötenazi hayalleri(!) kurmaktan vazgeçen, intihardan dönen, sevgiyi buradaki insanlarda bulup hayata tutunanlar konuştu. "Bu merkez olmazsa, biz de olmayız" dediler.
Merhum işadamı Hüsnü Ayık, merkezi kurmasına kurmuş da, oranın bir de işletme giderleri var. Hepsini alt alta dizince yıllık 800 bin liraya gereksinim var. Tek kaynak ise birkaç gönüllünün yapacağı yardım...
Geceyi erkenden terk edenlere ise çok üzüldüm. Çünkü dünyanın en duygulu sahne gösterisini kaçırdılar. Altısı engelli 13 gençten oluşan Rüya ve Maskeler adlı dans topluluğu, duyguları şaha kaldırdı. Ayakta durmakta bile güçlük çeken engelli gencin Çökertme eşliğinde oynadığı muhteşem zeybeği keşke görebilseydiniz.
Ben hayatın engellerine böylesine yüreklice 'efelenen' bir zeybek daha görmedim...
Şu cümleyi hücrelerinize sindirecek kadar dikkatle okumanızı öneriyorum:
Kendi acınızı hissettiğiniz zaman canlı olduğunuzu anlarsınız.
Başkasının acısını hissettiğinizde ise insan olduğunuzu...