Çocuğunu kucaklamak kadar insanı tatmin eden bir his yok belki bu dünyada... Çocuk sahibi olmanın, bir insanın duygusal hayatını geliştirdiği ve derinleştirdiği kuşkusuz... Değerleriniz, öncelikleriniz değişiyor; olgunlaşıyorsunuz... Onlarla mutlu olduğumuzu düşünüyoruz. Bu sebeple çocuksuz olanların hayatlarının 'boş ve tatminsiz' olduğu anlayışı yaygındır. Hele kadın anne olmak istemedi mi; hemen negatif bir seterotip'e oturturuz. Kariyerine düşkün ve sadece kendini düşünüyordur... Annelik iç güdüsü olmadığı için ya 'bencil' ya da 'şanssız'dır...
ÖNYARGISIZ DÜŞÜNÜN
Peki bazı durumlarda bencillikleri yüzünden anne olmak isteyen kadınlara ne demeli? Bu cümlenin yanlış anlaşılmasını istemiyorum. Önyargısız bir düşünün... Çevremde tamamen 'kendini düşünen' sebeplerle anne olmak isteyen o kadar çok kadın var ki! Yaşlandığında bakacak birisi olsun diye, erkeğini hayatında tutmak veya yalnızlıktan kurtulmak için... 'Beni sevecek birisine ihtiyacım var' diyenler bile var... Bunlar aklıma bir anda gelenler... Ve sadece bencil değil, aynı zamanda çocuğa karşı haksız gerekçeler...
CAZİBESİ NİYE ARTTI?
Anne-babalar aksini iddia etseler de; son yıllarda yapılan bütün araştırmalar 'çocuk sahibi olmanın insanı mutsuzlaştırdığı' sonucunu veriyor. Amerika'da Pew Araştırma Merkezi'nde yapılan bir araştırma ilişti gözüme. 1976 yılından bu yana annelik duygusunu tatmamayı tercih eden kadınların sayısı ikiye katlanmış. Peki, kadınların aslında içgüdülerinde var olan bu duyguyu tatmak istememelerinin sebebi nedir? Çocuksuz yaşamın cazibesi niye artmaya başladı? Çocukların hayatımıza anlam kazandırdıkları bir gerçek... İyi güzel de, kim o anlamı şöyle dolu dolu yaşayabiliyor? Bizim aklımız kaygılar ile dolu... Çocuğunun geleceği üzerine uykusu kaçmayan anne-baba tanıyor musunuz? Okulu, aktivitesi, beslenmesi, arkadaşları, vaktini nasıl geçirdiği... Kafaya sürekli takacağımız bir derdi mutlaka var. Sadece çocuklarına yabancı bir ülkede eğitim verebilmek için pılını pırtısını toplayıp, lise boyunca yurtdışına taşınan o kadar tanıdığım var ki... Günümüz anne-babaların hayatına bir bakın... Süper çocuk yetiştirme yarışının üzerimizdeki baskısını kaldıramaz olduk... Ne yaparsam yapayım 'benden daha iyi olan var' kaygısı... Sürekli bir yetersizlik ve suçluluk duygusu...
İDEAL AİLE HAYALLERİ
Karı-koca arasındaki tartışmaların büyük çoğunluğu, çocuklarını nasıl disiplin edecekleri konusunda anlaşamamalarından çıkar. Ya da çocuk doğduktan sonra çoğu çiftin birbirlerine olan ilgileri çocuğa döner. Okulu, ödevi, aktivitesi derken yorgunluk ve stres yüzünden toleransını kaybeden çiftler, küçük şeylere bile daha büyük tepkiler vermeye başlarlar. Çalışanlar, ne kendilerine ne de çocuklarına yeteri kadar vakit ayıramadıkları için şikayet ederler... Ondan sonra o suçlulukla çocuğun bütün şımarıklıklarına köle olurlar. Biraz ağır oldu belki ama çocuklu yaşamın gerçeği bu... Hayalini kurduğunuz 'ideal aile' ile yukarıda saydığım gerçekler arasındaki açıkta büyümeye başlar. Bunca baskının içinde anne olmak kadınları öyle bir değiştiriyor ki, çevremde eskiden akıllı ve ilgi çekici bulduğum bazı kadınlar, nörotik ve saplantılı olup çıktı. Sonuç; çocuklar da, anne-babalar da mutsuz. İşin daha da enteresan yönü, daha çok imkanı olan ailelerin bu konudaki memnuniyetsizlikleri daha da artıyormuş. Evet, çocuk yetiştirmenin doğru ve yanlış yolları olduğu kesin. Ama sürekli başkaları ile kendinizi kıyaslayıp, doğruyu yapmadığınıza inanmak gibi bir tuzağa düştünüz mü 'çocuğun hayatınıza kazandırdığı anlamı' hissetmeniz zorlaşıyor...
KABACA AMA DOĞRU
Son kitabım 'Hayalden Gerçeğe Mutluluk'ta araştırmalarına yer verdiğim Harvard Üniversitesi'nden Psikolog Daniel Gilbert, aslında insanların kendilerini 'neyin mutlu edeceğini' yanlış tahmin ettiklerini söylemişti... Aynen paranın mutluluk getireceğine kendimizi şartladığımız gibi... Çocuklu yaşam sizi daha mutsuzlaştırmıyor ama daha da mutlu yapmadığı da kesin. Sonuç; Daniel Gilbert'in bir konuşmasında kabaca ama doğruyu söylediği gibi; "Çocuklar inanılmaz bir mutluluk kaynağı ama insana haz veren diğer bütün kaynakları b...ka çeviriyorlar..."
