Hava şahane, güneşli, ılık, hafif esintili...
Birkaç işimi halletmek için evden çıktım ama canım geri dönmek istemiyor. Cemo'yu arıyorum:
- Nerdesin birader?
- Dükkandayım, gelsene...
- Beş dakikaya ordayım kahveleri hazırla...
Cemo'nun 'dükkanı' dünyanın en güzel koylarından birinde bulunuyor bu arada.
Vardım yanına, yayıldım her zamanki kertenkele pozisyonuyla güneşe.
Daha "N'aber n'assın?" faslına geçmeden, "Sana bir şey anlatmam lazım" dedi. "Hayırdır" dedim, "yine ne yaptın?.."
Ve başladı hayatımda duyduğum en acınası komiklikteki çapkınlık hikayesini anlatmaya: "Yazın sana bir kızdan bahsetmiştim, hatırlıyor musun? Ankaralıydı, tatil için Çeşme'ye geldiğinde tanışmıştık da evli çıkmıştı hani." "Tamam" dedim, "hatırlar gibiyim, eee???" "Yılbaşında bana boşandığını haber veren bir mesaj attı, ben de hemen atladım tabii... Çağırdım buraya, birkaç hafta sonra geldi.
Fakat daha cilvelenme aşamasındayken, şarj aletini aradığı sırada komodindeki yüzükleri, bilezikleri gördü, bozuldu.
Arada eve gelen hatun takımının unuttuğu ıvır zıvırlar işte. Bir gün geri isterler falan diye atmamışım, orada kalmışlar."
"SEN BU MUSUN CEMO?"
(Arkadaşım biraz çapkındır bu arada. Bu konuda kendisi için kullanılacak başka kelimeler de var ama onları bizzat yüzüne söylemeyi tercih ederim, burada yazarsam işimden olurum.) "Birader, kız bunları görünce bi bozuldu. Daha aramızda bir şey başlamadan bitme noktasına geldi: 'Sen bu musun yani Cemo? Başucu çekmecesinde beraber olduğu kadınların takılarını biriktiren bir adam mısın? Ben de onlardan biri mi olacağım şimdi?' falan dedi.
Durumu toparlayana kadar akla karayı seçtim.
Yok be güzelim onlar senden önceydi. Artık sen varsın, bak şimdi hepsini senin gözünün önünde çöpe atıyorum, dedim maçı biraz kurtardım.
Ama yani kızın kafasında daha baştan falsoyu verdik.
Neyse geçenlerde tekrar zar zor Ankara'dan hafta sonu için yanıma gelmeye ikna ettim.
Ama o sabah da İzmir'den başka bir kız çıkıp gelmez mi?"
SEVİYESİ TARTIŞILIR İLİŞKİ
"Yuh!" dedim, "O kim peki?" "Yok, o sadece arada buluşup halvet olduğumuz bir arkadaş. Aramızda alışverişe dayalı, seviyesi tartışılır bir ilişki var ama o da memnun bu durumdan ben de.
Neyse sabah geldi, akşamüstü bir bahaneyle geri yolladım İzmir'e ve akşam uçağıyla da bizim esas kız Ankara'dan çıktı geldi.
Bendeki heyecanı, telaşı gör.
Sanki yeni yetme ergenim de ilk kez bir kızla buluşacağım. O kadar heyecanlıyım.
Evi hazırladım, şömineyi yaktım, şarapları ayarladım.
Kız bir geldi, yıkılıyor. Hatırladığımdan daha güzel ve seksi. Bende heyecan artık tavanda.
Biraz evde takıldık, 'Hadi' dedi, 'beni Dalyan'a rakı-balığa götür.' Hay hayyy dedim, atladık arabaya.
Tam yola çıktık, gözüm onun oturduğu koltuğun altına ilişti ve başımdan aşağı kaynar sular döküldü.
Bir baktım gündüz gelen kızın ayakkabıları orada duruyor.
GERİSİ DAHA ACIKLI
Her geldiğinde evde, arabada bir şeylerini bırakmaya bayılır zaten.
Eyvah dedim, bizimki şimdi görecek ve zaten bir önceki olaydan bana uyuz, şimdi iyice delirecek.
Ne yapsam da kız ayakkabıları görmeden işi halletsem derken aklıma geldi, hemen camı açtım.
Bir yandan da Dalyan'a dönen bir viraj vardır ya hani, orayı kolladım.
Tam virajı dönerken de 'Bak canım, şu karşıdaki beyaz ışıklar var ya, işte orası Sakız Adası' dedim.
Kız cama viraj yüzünden iyice yapıştığında da, 'Hangi beyaz ışık?' falan derken, ben iki saniyede eğildim, ayakkabıları yakaladım ve camdan dışarı fırlattım.
Ama yakalanacağım diye çektiğim korkuyu, heyecanı, sonra da yaşadığım rahatlamayı sana anlatamam.
Yesss be yesss diye bağırasım geldi, o derece.
Neyse kız hiçbir şey fark etmeden sonunda balıkçıya geldik. Ve tam arabadan ineceğiz, bil bakalım bana şaşkınlık içinde dönüp ne dedi?
- Neee?
- Cemo??? Pardon ama benim ayakkabılarım nerde???" *** Gerisi daha da acıklı ama yerimiz bitti. Bu kadarı da yeter zaten değil mi? :)))
