Şarkıcı Demet Akalın önce evlendi, sonra da kına gecesi yaptı.
Arkadaşları gelenek olduğu üzere kına yakılırken gelini ağlatmak istemişler ama bir türlü becerememişler.
Ağlamaz tabii.
Artık gelenek, görenek mi kaldı ki gelin de oturup ağlasın.
Ayrıca öyle bir gelenek kalmasın da zaten.

AĞLA, AĞLA!
Anadolu insanının tüm hayatı acı ve ağlama üzerine kurulu.
Sözler de keza:
- Ağlarsa anam ağlar, gerisi yalan ağlar.
- Hem ağlarım, hem giderim. (Gelin için) - Ağlama ölü için, ağla diri için.
- Öz ağlamayınca göz ağlamaz.
Peki, garibim gelin neden ağlar?
- Kendisi küçücük çocukken gidip de dedesi yaşındaki adama verilirse...
- Bir sevdiği varken para için bir başkasıyla evlendirilirse...
- Daha ergenliğe yeni girmişken, henüz anasının kuzusuyken, el evine gelin gitmek zoruna giderse; oturur ağlar da, bağırır da...
Ama şimdi öyle mi?
Evlenmek zaten başlı başına çocuk oyuncağı.
Yeni moda; flört aşamasını evliyken yaşamak.
Tanıştın, aşık oldun, daha birbirini tanımadan hooop nikah masasına. "Çok çılgınız, çok aşığız, tutmayın bizi; hemen sizi kerevete çıkarmalıyız" deyip bir anlık düğün romantizmi için bir ton bürokratik işlemi göze alıyorlar.
Önce evlenme, sonra da boşanma bürokrasisi.
Artık kimsenin boşanmayı falan da umursadığı yok çünkü.
Pıt diye evleniyorlar, çıt diye boşanıyorlar.

KİMDEN UTANACAĞIZ?
Benim tüm bunlardan hiç şikayetim yok.
Kim ne isterse yapsın.
Bir kadın isterse hayatında beş kere de gelinlik giyer, 10 kere de.
Eskidenmiş o ikinci evlilikte gelinlik giymenin ayıp sayılması.
Ne münasebet? Kimden neden utanacakmışız?
Evet, artık evlilik o kadar da ciddiye alınacak bir müessese olarak görülmüyor.
Girmesi de kolay, çıkması da.
Kimse kimsenin kahrını ölene kadar çekmiyor.
Kim bilir, belki doğrusu da buydu, böylece herkes layığını buldu.
Amaaan boşverin iyi de oldu!