Teoman'ın 'Müziği bıraktım, artık yokum' kararına zerre kadar inanmayanlardandım.
Aklına, mantığına güvendiğim bazı arkadaşlarımın bu sözleri ciddiye alıp 'vah vah' çekmelerine de o zamanlar çok şaşırmıştım. Bana kalsa sokaktaki çocuk bile inanmazdı bunun doğruluğuna ama işte binlerce inanan çıktı sonuçta...
Yas tuttular, tepki gösterdiler, "Müzik piyasasında yeri doldurulmaz bir boşluk doğdu" dediler; üzüldüler de üzüldüler...

ÇOCUK GİBİ İŞTE!
Benim bazı akşamlar alkolü, sigarayı fazla kaçırınca, ertesi sabah gece hayatına tövbe eden, "Bana bir daha sigara-alkol diyenin kalbini kırarım" deyip bu kararları sadece bir sonraki hafta sonuna kadar süren arkadaşım çok oluyor. İşte Teoman'ın tövbesi de sahne görene kadardı. Bunu anlamayacak ne vardı?
Buyurun, boşuna paraladınız kendinizi. Teoman "Yok ben vazgeçtim, yine şarkı söyleyeceğim ama yeni beste konusunda söz vermiyorum" dedi. Bir de az sayıda konser vereceğini belirtti, ki bu insanlarda gitmeyeceği varsa da o konserlere gitme ihtiyacı hissettirecektir.
Yanlış anlaşılmasın, ben Teoman'ın tüm bunları bilinçli yaptığını, müziği bırakma ve sonra yeniden başlama kararının bir strateji olduğunu düşünmüyorum, iddia da etmiyorum.
Gerçekten, içinden nasıl geliyorsa öyle davrandığına eminim. Çocuk gibi işte; bir küsüyor, bir barışıyor, bir sıkılıyor, bir özlüyor.
Eh zaten o şarkılar da böyle saf ruhlardan çıkıyor.
Gittiğine inanmamıştım ama Teoman'a tekrar hoşgeldin diyelim ve bundan sonra neler olacak görelim.