Yaz yaklaşır, diyet listeleri havada uçuşurken; Türk insanının popolu, göbekli halinin sebebi her gün ekranda belli oluyor.
Sabahları yayınlanan iki program var; her ikisi de şehir şehir gezip Türk kadınlarının yaptığı yöresel yemekleri tanıtan yapımlar.
Yemek yemeye de, yapmaya da meraklı bir insan olarak; bu konseptteki her tür program doğal olarak ilgimi çekiyor.
İster Türk, ister yabancı yapımlar olsun...
Ama sözünü ettiğim bu iki programa her rastladığımda, ağzım bir karış açık kalıyor.
İnsanların, yağ ve şeker tüketiminde bu kadar rahat ve cömert olmalarını gerçekten aklım almıyor.
Olacak iş değil!
Abla zaten olmuş 80 kilo, hâlâ yaptığı tatlıya yarım kilo tereyağ koyuyor ve kameraya dönüp "Ne kadar çok yağ koyarsanız, o kadar lezzetli olur; yağ kullanmaktan çekinmeyin" diyor.

LEZZETTEN ÖLMEK!
Lezzetten ölmek böyle bir şey olsa gerek.
Onca yağ ve şeker tüketilen bir ailede 60'ından sonrasını görmek mucize olmalı çünkü.
Hemen hemen her tür yemek programını takip eden biri olarak ben hâlâ, bundan yaklaşık 13-14 sene önce yayınlanan Emel Başdoğan'ın yemek programlarını tek geçerim.
Hep söylüyorum; bana yemek yapmayı öğreten ve sevdiren kadındır.
O ekrana çıkınca, ben de beyaz cama yapışırdım.
Dünyanın en hafif, en pratik ve en lezzetli yemek tarifleriydi onlar.
Püf noktalarıyla birlikte hem de.
O tariflerden hâlâ çok ekmek yer, çok övgü alırım.
Şimdiki ekran aşçıları genelde fantazi peşinde. Abuk sabuk, el altında bulunması zor malzemelerle 'nereden ne uydursam tarifleri' onlar.
Ama tabii yine de en azından hepsi hafif ve sağlıklı lezetler yaratma peşinde.
Bizim komşu teyzeler gibi "Koy çocuğum koy, yağı, şekeri bol koy; şifadır" demiyorlar.
Restoran masalarından tuzluğun kaldırıldığı, fırıncılara tam buğday ekmeği yaptırma zorunluluğunun getirilmeye çalışıldığı böyle bir dönemde; ekranda her sabah ballı lokma tatlısı tarifleri verilmesi çok yaman çelişki be anne!