Şu lig bugün başka bir olay yaşanmadan bitse, sonuçlar kansız, kavgasız görülse de; rahat bir nefes alsak.
Ben futbolu severim. Tuttuğum takımla da hep gurur duyarım. "Galatasaraylıyım" derken omuzlarım dikleşir, başım yukarı kalkar... Herkes gibi... Herkesin tuttuğu takım kendine büyük yani.

PSİKOLOJİK RAHATSIZLIK
Ama şu fanatizmi anlamam, hoş görmem mümkün değil.
Bunun psikolojik rahatsızlık olduğuna inanıyorum. Yok kanı bilmem ne renk akarmış da, yok yoluna ölürmüş de, yok tuttuğu takım karısından, çocuklarından önce gelirmiş de...
Doktorun karşısına oturun, bu derdinize bir çare bulun bence.
Futbol denilen ve keyifle takip edilmesi gereken eğlencelik bir olayı kanlı bir savaşa dönüştüren sizlersiniz.
Can yakıp can sıkıyorsunuz.
İnsanı futboldan soğutuyorsunuz.
Siz zırdeli taraftarlar, siz onlardan farksız yorumcular ve siz sahada birbirinin gırtlağına yapışan, sporcu ruhunu içinde barındıramamış çiğ hamurlar; keşke elinizi ve tükürük saçan ağızlarınızı, önümüzdeki sezon ve sonrası için, bu sporun üzerinden çekebilseniz!