Pek kıymetli arkadaşlarımız Hulki ve Emine; Fethiye-
Kabak Koyu'nda sahibi oldukları Shambala civarında yaralı bir atmaca bulmuşlar.
Daha doğrusu, atmaca yavrusu...
Kötü yürekli mahlukatın biri, bu yavruyu vurmuş.
Atmacanın etinin falan yendiğinden değil; öylesine, zevk olsun diye...
Kanadından geçen kurşun, yavrunun gagasının ucunu da kırmış.
Önce Fethiye'de kendilerine yardım edecek veteriner aramışlar ama buldukları veteriner hekimler bu tür hayvanlarla ilgilenmediklerini, zaten bakımının da yasak olduğunu söyleyip muayene etmeye bile yanaşmamışlar.
Ve İzmir'deki Doğal Yaşam Parkı'na götürmelerini tavsiye etmişler.
ilk kez gördüm
Onlar da öyle yaptı ama teslim etmeden bir gece önce bende kaldılar.
Ben de ilk kez böyle bir kuşla burun buruna gelme şerefine erişmiş oldum.
Emine ve Hulki, ona günlerce bebek gibi bakmış.
Ciğerini, taze etini eksik etmemişler.
Bulunduğu kafesi günde iki kez temizlemişler ki, hayvancık kendi pisliği içinde yaşamasın.
Ama yine de durumu çok hüzünlüydü; o, kanlı ciğeri hırsla çekiştire çekiştire yerken, vahşi yaşama tanıklık etmek garipti.
Ama sonra düşündüm tabii; aslında kim vahşi?
O kocaman gözlerini gözüme diktiğinde biraz kendimden, daha doğrusu insanlığımdan utanmadım değil. "Benim bu kafesin içinde, bu kırık kanatla ne işim var? Bunu bana senin ırkın yaptı. Bir de bize vahşi mi diyorsunuz?" der gibiydi.
Neyse daha fazla rahatsız etmemek için ayrıldım kafesin başından.
Ertesi gün İzmir Sasalı'daki Doğal Yaşam Parkı'na teslim edildiğinde hepimizin içi çok rahatladı.
Çünkü park çalışanları ve hekimler; hem arkadaşlarıma yavruya günlerdir bu kadar özenle baktıkları ve üşenmeyip ta İzmir'e kadar getirdikleri için çok teşekür ettiler, hem de izleyecekleri tedavi ve terapi yolunu tek tek anlattılar.
Sözün kısası; o yavruyu gözünü kırpmadan nişan alıp keyif olsun diye vuranlar da insan sayılıyor, bir kuşu kurtarmak, tekrar ait olduğu ormana salmak için bunu iş edinenler de...
Artık hangisinden yana olacağına sen karar ver...