Duygu dünyası böyle bi'şey; kimin, kimi, ne zaman seveceği, ne zaman aşık olacağı, ne zaman elini tutacağı belli değil.
Aynı zamanda kimin ne zaman çekip gideceği, hangi güne seni sevmeyerek uyanacağı da belli değil maalesef.
Garantisi yok bu işlerin.
Garantiden de çıktık; güveni yok, sağlaması yok, tapusu hiç yok.
Dün GÜNAYDIN'ın manşet haberini okudunuz mu?
İsimler önemli değil, konuyu özetleyeyim...
İki çift karı-koca arkadaş var. Bunlar anladığımız kadarıyla sıklıkla görüşüyorlar.
Geçen yıl iki çiftimiz de arka arkaya boşanıyor. Sonra a çiftinin erkeği ile b çiftinin kadını beraber olmaya başlıyorlar.
Arkadaşlık aşka dönüşüyor şekli.
Gayet biberli, ilgi çekici, elalemin çenesini yoracak, dışarıda kalanlara saç baş yolduracak formda bir ilişki.
Artık geride kalanlar düşünsün: 'Acaba biz evliyken de aralarında bi'şey var mıydı?
Acaba gizli gizli birbirilerine aşıklar mıydı? Bilmem ne gecesi, bilmem nerede fısır fısır konuşuyorlardı...' Artık düşün dur, kurmalara doyama.

EGON SARSILIYOR
Benim de başıma geldi böyle bi'şey. Sevgilimin arkadaşı benden sonra sevgilisi oldu.
Eee? İlk duyduğunda egon sarsılıyor tabii. Öğrendiğin binbir türlü kalıp, seni sağdan soldan sıkıştırıyor.
Ve fakat hayat bu ve herkes kendi hayatını yaşıyor.
Herkes kendi duygularının sorumluluğunu taşıyor.

KIZGINLIK GEÇİYOR
Senin ilişkin zaten iyi gitseydi; başka duygular, başka bedenler araya girmezdi, bitmezdi. Senin ilişkin yürümedikten sonra Banu'yla olmuş, Fatma'yla olmuş, Ahmet'le olmuş kaç yazar?
Sen kendi kaybının yasını tutup, kendi dersini çıkarıp iyi dileklerini sunarak yoluna bakmak durumundasın.
Hem bir süre sonra kızgınlıklar geçiyor ve insan sadece sevdiklerinin mutlu olmasını diliyor.
Gönül bu, aşk bu; başına ne geleceği belli olmuyor değil mi?