Dünya küçük, bir de ani paniğe kapılmasak ne olur yani?
Kişinin nerede, ne şekilde, ne havada, kiminle burun buruna geleceği belli değil.
Okulu kırdığın gün öğretmenine rastlarsın, gizli işler çevirirken âlemin en dedikoducu tipine yakalanırsın, ev kıyafetlerinle saç baş bir yanda markete gider hoşlandığın adama denk gelir, kaçacak yer ararsın ve tabii ki en beklenmedik anda kendini eski sevgilinle aynı yerde buluverirsin.

'BAK ŞU TİPE YA...'
Eski sevgiliyle karşılaşmanın iyi ya da kötü bi'şey olması duruma göre değişir. Ki genellikle hadise bünyeye pek neşe vermez, tatlı değildir.
Adı üstünde 'eski sevgili'.
Eğer o eski sevgili, yeni 'eski sevgili' kategorisine girmişse sıkıntı büyük. Taraflardan birinin yüzde 1000 kafası bozuktur. Hele birinin yanında yeni sevgilisi varsa, evler yansın.
Mesela kadınlar hâlâ unutamadıkları eski sevgililerinin yanında yeni bir kadın görünce şu tip cümleler kurarlar;
'Kızıım, bana inat bu kadınla beraber, bak şu tipe ya.'
'Amaaan, hayrını görsün.' 'Ancak bunlara layık, benden sonra çöktü bu adam, bitti.'
'Bak yaaa, bana inat sarılıyor, öpüyor falan, çarpıcam şimdi.'
Tabii genellikle tek başına yakalanan kişi sinirden çatlar, maça en iyi oyuncusu eksik çıkar.
Bir de kendini zor kurtardığın eski sevgililer vardır; onlarla karşılaşınca buharlaşıp yok olasın gelir.
Kanka eski sevgililer de mevcuttur tabii. Bu kez sinirlerinin oynama sırası yeni sevgilidedir. Gider adamın ensesine patlatırsın, şakalaşmalar, anılar, yeni kadına bol bol 'Kızııım biz geldiğimizde buraları dutluktu, ben kalıcıyım, sen üç güne sepetlenirsin' imajı çizersin falan.
Yine bir sinir harbi, yine tatsızlık.

KUMDAN KALE YAP
Eski sevgiliyle karşılaşınca karşı kaldırıma geçen, yolunu değiştiren, yemeğini yarıda bırakıp kaçanlar için de şunu söyleyebiliriz; Allah kurtarsın canım kardeşim.
Besbelli arada sıkı bir didişme var, duygular sabit; iyisi mi sahillerde koşmak, tatile gidip kumdan kale falan yapmak lazım.
Esasen medeniyet ışığı altında yanında yeni sevgilin varken veya yokken eski sevgilinle karşılaştığında yapılacak hareket belli. Heyecandan uzak-ılık bir gülümsemeyle açılış, kısa ve öz bir selamı takiben bedeni ters yöne çevirmek, abartılı konuşmalardan kahkahalardan kaçınmak, sanki o orada yokmuş gibi serinkanlılığını korumak, hesap, kalkış ve kapanış.
Aslında o değil de, ben bu 'eski sevgili' meselesinin sevgiliden 'eski'ye geçiş sürecini, o sistemin işleyişini anlayamıyorum. Aylarca, yıllarca dipdibe oluyorsun, sarılıp uyuyorsun, günde bin 500 kere konuşuyorsun, sonra bir sabah arkanı dönüp asla muhatap olmuyorsun ve bitiyor.
Bu nasıl oluyor?
Duygular nasıl bu kadar kolay geçebiliyor?
O zaman yaşadığın şey nasıl sahici olabiliyor?
İnsan birini sevip sevip aniden nasıl sevmeyebiliyor?