1977'yi yaşamış birkaç gazeteciden biriydim dün. Yasakları yasaklayınca o ' kanlı meydan' canlı meydana döndü bak!.. O tarihi katliamın sembolleşen Kazancı Yokuşu girişine yakın bir yerde, milletvekili adayı olduğu DİSK Başkanlığı'ndan kısa süre önce ayrılan Süleyman Çelebi koluma girip kulağıma fısıldadı; "Savaş Kardeş, devlet normalleşince her şey nasıl normale döndü gördün mü?" Kasetleri, konserleri yasaklanan, türkülerine silah, elamanlarına neredeyse terörist muamelesi yapılan Grup Yorum şimdi hür ve tam kadro sahnede fena mı? Yüz binleri coşturan, efsane şarkı 'Bella Ciao'yu Türkçe yorumuyla 'Çav Bella'yı okuyordu muhteşem bir koro.
POLİS DE RAHATLADI
Polisler bu kez gaz bombalarını, maskelerini ve coplarını kuşanmış beklemiyordu. Ara sokaklarda kahvelerin, lokantaların dışarıya konulmuş masalarında oturup çay içiyor, sohbet ediyordu sakince. Meydan bar, horon, halay kardeşliğiyle gümbürdüyor, yüzü güleç insan kalabalıkları 'normalleşmenin' keyfini çıkarıp bayram kutluyordu heyoo! Kadınlar, kızlar, çocuklar topyekûn bir sağduyunun şenlik yerine çevirdiği bu atmosfer içinde telaşsız, endişesiz salınıyor, sloganlar atıp, içinden geçeni haykırıyordu daha ne olsun? Bir ara "Çarşı Grubu"na takıldı gözüm. Yıllardır 'Çarşı her şeye karşı' sloganıyla isyankâr tavırlar sergileyen Beşiktaş taraftarı bu defa gönülden bir kabullenişle 1 Mayıs'a destek atıyordu. Bir ara bağımsız milletvekili adayı Sırrı Süreyya Önder'i görüp kulak kabarttım. "Nasıl bir film çekerdiniz burada?" sorusunu; "Az önce sahnede her dilden türkü söyleyen Kardeş Türküler gurubunun performansı gibi bir film çekerdim elbette" diye yanıtlıyordu.
