Birgül Oğuz'un Hah adlı öykü kitabı ise yalnızca öykülerinin içerikleriyle değil, kurgu ve biçimleriyle de dikkat çekiyor. Kitap, Tuz Ruhun, Dan, Su Ruhu adlı üç bölümden oluşuyor. Bu üç bölümdeki öyküler içerik olarak ayrılsalar da üst başlık olarak birleşip tek bir ruhu oluşturuyorlar. Tüm öykülerin ortak teması ise yas, kayıplar ve özellikle baba ölümü... Oğuz, kendi babasına adadığı kitabının ilk bölümündeki birbiriyle bağıntılı dört öyküde, bir cenaze evindeki yası dört ayrı kişiden dinliyoruz. Kitabın tümünde de görüldüğü gibi bu öykü de daha çok uzun bir şiiri anımsatıyor diliyle. Bu dört öyküden çıkardığımız bir diğer durum ise evin babasının ölümünün ardında siyasi meseleler yattığını görmek oluyor. Zaten kitapta yer alan tüm öykülerin arka planında aynı sosyal bilinci, devrimcilik inancını ve bu nedenle ülkede yıllar boyunca yaşanmış olan acıları görüyorsunuz. İkinci bölümdeki tek uzun öyküde yine aynı temalar, baba kaybı ve devrimci ruh ile çocuklukta kalan bir 'kanlı' mitingden hatırlanan anılar yer alıyor. Son bölümdeki üç öykü de babasının ölümünün ardından annesiyle bir başına kalan bir kadını anlatıyor. Oğuz, yas kavramını ele aldığı öykülerinde, Ah etmekten "Hah," demeye nasıl vardığını anlatarak bu kavramı özetliyor; "Anımsamanın ilk hecesi ah, ikincisi vah. Peki, unutmak kaç hece?"
