Tam deminde yarım asır +3

Aslen 30 yıllık tiyatrocu olmasına rağmen Nuri Bilge Ceylan'ın 2008 yapımı ödüllü filmi Üç Maymun'la adını duyuran Hatice Aslan, 1993- 1999 yılları arasında yayınlanan fenomen dizi Ferhunde Hanımlar dan bu yana dizilerin vazgeçilmezi. Aslan son dizisi Lale Devri'nin ardından sekiz ay aradan sonra setlere geri döndü ve atv'nin iddialı dizisi Bugünün Saraylısı'na dahil oldu. Aslan'la bağlı olduğu menajerlik ofisinin bahçesinde keyifli bir sohbet ettik. Lafı çok uzatmadan bu samimi sohbete davet ediyorum sizi...

- Bugünün Saraylısı izlediğiniz takip ettiğiniz bir dizi miydi?
- Bildiğim bir diziydi. Türkan karakterini canlandıracağım. Benim belli bir dizi günüm yok. Ne var ne yok diye bakıyorum. Açıkçası televizyon seyircisi değilim. Ama evde vakit geçirmeyi çok seviyorum.

- Nasıl vakit geçiriyorsunuz?
- Yemek yapıyorum. Kedimle oynuyorum. Kitap okuyorum. Bir şeylerin yerlerini değiştiriyorum. Arkadaşlarımla buluşuyorum.

- Setlerden ayrı kaldığınız sekiz ay boyunca neler yaptınız?
- Doğduğum köye Sivas'a gittim. Anne-baba ziyareti yaptım. Yaşadığım yer stadyumun oradaydı. Hemen orada Kadı Burhanettin Mahallesi'nde yaşadığım apartmanı, okuduğum okulu yeniden gördüm. Çok duygulandım... Nostalji oldu benim için. Anılarım yeniden canlandı. Yaşadığım apartmana girdim. Elimde videoyla evimizin olduğu 3. kata çıktım. Kapı komşumuzun halen yaşadığını öğrendim. Zili çaldım Sevim teyze çıktı karşıma. Çok mutlu oldum. Onlar da çok şaşırdılar. Hatırlıyorum da Kadı Burhanettin Türbesi vardı. Ben oraya sürekli dilek tutmaya giderdim.

- Ne dilerdiniz?
- Çocukluk aklıyla sınavlarımın iyi geçmesini dilerdim. Ne zaman sınavım olsa oraya gider taş yapıştırırdık türbenin duvarına... Taş tutuyorsa, hâlbuki boyadan dolayı tutuyor, dileğimiz kabul olmuş demekti.

- Oradan ayrıldığınızda kaç yaşındaydınız?
- 17 yaşındaydım. Daha önce, ilk oyunum Bozkır Güzellemesi adlı tiyatro oyunu dolayısıyla turneyle gitmiştik Sivas'a. Ama çok vakit geçirme imkânı bulamamıştım. Demir çelik fabrikasının sinema salonu vardı eskiden. Babam memurdu ve memurlara sinema kartı dağıtılırdı. Biz o kartla ailece film izlemeye giderdik. Orada oynamıştım o oyunu.

- Nasıl bir Sivas'la karşılaştınız? Bıraktığınız gibi bulabildiniz mi?
- Hemen hemen buldum... Çok fazla hayal kırıklığı yaşatmadı. TCDD'nin yani demir yollarının lojmanları vardı. Orayı çok güzel restore etmişler. Oranın ilk kaloriferli dairleridir onlar. Bayılırdık. Büyüyünce annemi kaloriferli bir dairede oturtacağım derdim.

DALAĞIN TADINI HİÇ UNUTMADIM
- Büyük şehre gitme hayali kurar mıydınız?
- Bize göre orası büyük şehirdi zaten. Anadolu'da diye küçük şehir olarak nitelendiriliyor ama Ankara'da Anadolu. Türkiye Anadolu bence. Kıyı kesimi hariç insanlar daha otokontrollü. Ege'de daha rahat insanlar; şunu giyersem, kim ne der endişesi yok açıkçası.

- Sivas'ta durum nasıldı?
- Bizim apartman beş katlıydı. İlk katta Çerkesler, ikinci katta Boşnaklar oturuyordu. Sonra biz, bizim üstümüzde Alevi bir aile yaşardı. Karşımızda göçmen bir aile, yan tarafımızda Ermeni komşumuz vardı. Sivas öyle bir yerdi. Hoşgörü ve anlayış vardı.

- 11 kişilik kalabalık bir ailede büyümek geçinebilmek açısından zor olsa gerek. O konuda sıkıntılarınız oldu mu?
- Annem ve babamın yüceliği sayesinde hiç hissetmedik onu. Çok şükür ikisi de yaşıyor, 88 yaşındalar. Dedemler köyde yaşıyordu. Kavurma, bulgur gibi şeyler hep gelirdi onlardan. Ama yokluk çektiğimiz zamanlar oluyormuş demek ki... Şöyle ki; yemek yaparken salça, soğan kavrulur ya, mis gibi kokardı, biz ona bayılırdık. Hemen ekmek banmak isterdik. Bazen kahvaltıda sadece salça ekmek yediğimizi hatırlıyorum. Onu da "Sadece bu var bunu yiyin gibi" mağdur durumda sunmazdı annem, tam tersi büyük bir hediye olarak sunardı bize. Onun da tadı çok ayrı olurdu. Bir de karanlıkta yediğim dalağın tadını unutamam.

- Neden karanlıkta?
- Balkonda yerdik. Balkonun ışığını kapatırdı annem. Dalak, biraz kanlı bir şey olduğundan, görünce yemeyiz diye düşünürdü herhalde.

- Kardeşlerinizle aranız nasıldı?
- Aramızda çok fazla hır gür olmazdı. Arkadaş gibi büyüdük. Çok eğlenceliydi evimiz. Annem de neşeli bir insandı. Kimseyi yatağından uyandırıp da kahvaltıya çağırmazdı. "Uykusu başına vurur" derdi. Herkes kalktığında yerdi. Büyük bir sabır ve emekle büyüttü bizi.

- Oyunculuk çocukluk hayaliniz miydi peki?
- Babamın kafama soktuğu bir şeydir konservatuvar. Biz dokuz kardeşiz. Doğum günü partisi gibi şeyleri bilmiyorduk. Babam her doğum günümüzde; Grundig bir teybimiz vardı, onunla sesimizi kaydederdi. Kimin doğum günüyse onunla ilgili iyi dileklerde bulunurdu. Mesela benim doğum günümse "Hatice kızımın da çok güzel sesi var, ben onu konservatuvara yollayacağım" derdi. O benim kafamda yer etmiş.

NASIL HİSSEDERSEN ÖYLE YAŞARSIN
- Normalde "Oyuncu olacağım" denildiğinde çocuklarına karşı çıkan aile örneği görürüz.
- Çok şanslıyım o konuda. Tamamen kendi ayaklarımın üstüne basmamı sağlayan bir ailem vardı. Babamın yönlendirmesiyle Ankara'ya geldim ve devlet konservatuvarında yatılı okudum.

- Babanız memur olmasına rağmen dokuz kardeşi de okutabilmeyi başarmış...
- Evet. Tüm büyük bir ailede büyüyünce babam da memur olunca kardeşler birbirine yardım etti. Beni öğretmen olan abim okuttu. O benim harçlığımı yolladı. Sonra ben benden sonraki kardeşime yardım ettim. Birbirimize hep el verdik.

- Sizi gören 28 yaşında oğlunuz olduğuna inanmaz...
- Teşekkür ederim. Selçuk Yöntem; "Yaş bizim yolumuzu yönümüzü kaybetmememiz için verilmiş bir numaradır" der. Çok hoşuma gidiyor o laf. Nasıl hissedersen onu yaşarsın. "Ben kendimi yaşlı hissediyorum" dersen, çökersin. Bu zihinle alakalı. Ben henüz yaşlandığımı düşünmüyorum. Seviyorum yaşımı: yarım asır + üç.

ÇEVRE MUTLU BİZ MUTLU
- Peki, ya şöhret?
- Üç Maymun'un başarısıyla çok fazla gündeme geldiğim için daha tanınır oldum. Onun dışında ben popüler olmak için bir şey yapmıyorum. Şöhretli olmak ne demek, onu da bilmiyorum. Şöhretli olmak için dünya çapında olmak gerekiyor bana göre. Biz popülaritesi olan oyuncularız.

- Popülerlikten rahatsız olduğunuz anlar oldu mu?
- Popüler olmanın avantajı var, dezavantajı yok. Tanınmak güzel. Daha rahat hallediyorsunuz işlerinizi. Kolaylık oluyor. Ben mesleğimi en iyi şekilde icra ediyorum sadece. İşlerim gereği sürekli haber çıkması normal. Ama bazen gazetelerde yazılan şeyleri okuduğum zaman şaşırıyorum. Mesela ben birkaç yıldır gitmediğim halde "Bodrum'da" diye yazmışlar. Bir arada intihar etti diye yazmışlardı. Yalan dolan olmasın istiyorum. Ne kadar gerçek olursak hayat o kadar kolaylaşır.

- Uzun süredir Kenan Ece ile birliktesiniz, en son küstünüz, yeniden barıştığınız yazıldı.
- Hiç kimse özel hayatına müdahale edilmesinden hoşlanmaz. Ben kimsenin hayatına müdahale etmiyorum, kendi oğlum dâhil. O yüzden bunun bu kadar gündeme getirilmesinden hoşlanmıyorum. Saygı ve hoşgörünün bu topluma yeniden yerleşmesi gerekiyor.

- Saygı duyuyorum ama soruma cevap alamadım... Doğrusunu söylerseniz yanlış yazmamış oluruz.
- Hiçbir zaman kaçmadım. Her zaman açığım. İsteğim doğru haber yapılması. Şu an hayatım güzel. Çevre mutlu biz de mutlu. Tek başına mutluluk olmuyor çünkü.

KARİYERİMDE DE ÖZEL HAYATIMDA BAŞARILIYIM
- Sinema kariyerinize geç başladığınızı düşünüyor musunuz?
- İlk filmim Üç Maymun'u çektiğimde 48 yaşındaydım. Ama bunu geç ya da erken diye nitelendirmemek lazım. Demek ki doğru zaman o zamanmış. İlk filmimde Nuri Bilge Ceylan çalışmak benim için çok büyük şanstı. Sonrasında Mustafa Nuri ile yaptığımız Vücut filmi de aynı o şekilde.

- Yeni sinema filminiz var mı?
- Henüz yok. Mustafa Nuri'nin dört senedir üzerinde çalıştığı bir proje var. Bazı probemlerden dolayı hayata geçemedi. O projede yer almak istediğim için gelen teklifleri de erteledim.

- Kariyerinizi başarılı olarak nitelendiriyor musunuz?
- Neye göre değerlendirmem gerekiyor bilmiyorum ama sanırım öyle.

- Peki, özel hayatınızda başarılı olduğunuzu düşünüyor musunuz?
- Tabii ki. İki kere evlenip boşandım diye başarısız olarak nitelendirmiyorum kendimi. Mutluyum ben.

- Yeniden evlenmeyi düşünür müsünüz?
- Kısmet. Hedef olarak kendime öyle bir şey koymadım. Hiçbir fikrim yok. Gerçekten kısmet bu işler.

HAYATIN TADINI ÇIKARMAK GEREK
- Nasıl değerlendiriyorsunuz geçen yılları? İstediklerinizi yapabildiğinizi düşünüyor musunuz?
- Hayatımın en olgun dönemini yaşıyorum. Hayata müdahale etmek bana göre değil. Hayatı akışına bırakmayı seviyorum. Benim felsefem 'tutma bırak'tır. Bu felsefede hareket ettim ve çok şükür şu ana kadar her istediğimi yaptım.

- Peki, bundan sonrası için en fazla yapmak istediğiniz şey ne?
- Benim hep bir hayalim var. Yaşlıları ve çocukları aynı evde buluşturmak. Huzureviyle çocuk evini bir araya getirmek istiyorum.

- Kendi yaşlılığınızı düşününce korkuyor musunuz?
- Hayır. Kimseye ağır geleceğimi düşünmüyorum. Belki yaşlanmadan yarın öleceğim. Ölümden kaçış yok. Bence anın keyfini çıkaralım. Paniklemeye gerek yok olan oluyor. Hayatın tadını çıkarmak gerek.

- Sizin için "Aşkı ve şöhreti geç yakaladı" diye bir yorum okudum.
- Nasıl yani. Demek ki tanımıyorlar beni. 20 yaşında âşık olup evlendim nasıl böyle bir şeye katılabilirim?

ERKEN ANNE OLDUM
- Konservatuvardan sonra kariyeriniz nasıl şekillendi?
- Mezun olduktan sonra Ankara Devlet Tiyatrosu'nda göreve başladım. 1986 yılında hamile kalınca İzmir devlet tiyatrosuna tayinimi istedim. Çünkü Ankara'nın havası o dönem çok kirliydi gerçekten. Beş yıl İzmir'de görev yaptıktan sonra yeniden Ankara'ya döndüm.

- Kariyerinizin henüz başında hamile kalmak korkutmadı mı sizi?
- Kariyer düşünecek olursak ne aile kurabiliriz ne çocuk sahibi oluruz. Onun dengesini kurmak gerekir. O yüzden ne evliliğimi erteledim ne de anne olmayı. 20 yaşındayken evliydim. Anne olunca işimden uzak kalacağım diye hiç düşünmedim. İyi ki öyle olmuş. Şimdi arkadaş gibiyiz. Çok güzel.