Maç boyunca yaşananlar sürpriz değil. Maçın mücadele düzeyinin çok yüksek olacağı, 1461'in hırslı ve agresif oynayacağını kimsenin tartışmasına bile gerek yok. Bu yüzden Fenerbahçe'nin yanıtı önemliydi. Rakibin ciddiyeti ve isteğine aynı şekilde yanıt vererek, tempoyu da gerilimi de en ileriye taşıdılar. Maç her saniyesinde heyecanı ve keyfi içine taşıdı.
Kaybedeceği bir şey olmadan oynamanın rahatlığı, galibiyet halinde ise çok şeyler kazanacağını bilmenin duygusu ile, böyle büyük bir maçı, bu kadar taktik disiplinle oynaması 1461 Trabzonsporlu oyuncuların takdir edilmesi gereken özelliği.
İlk 45'te Fenerbahçe'nin ön tarafı (Stoch-Kuyt-Topuz) sıfır verimle oynarken, Salih ve Baroni'nin üretkenliği ile ataklar gelişti. Önde basarak oynama isteği de, bu iki oyuncunun birlikteliğinin ürünü oldu. Yine de pozisyonları duran toplardan veya uzak şutlardan elde edebildiler.
İkinci yarı başlarken Kocaman'ın hamleleri doğru tespitlerdi. Gökhan Gönül'ün sol beke çekilmesi, rakibin o bölgeyi çok etkili kullanmasındandı. Semih ile ileri ucun ikilenmesi, Kuyt'un biraz daha orta sahaya yaklaşması ceza alanı içine topu taşımak içindi. Ama bu kez de kanat organizasyonları neredeyse hiç olmadı. Maçı kilitlemek ve zamanı puana kullanmak isteyen bir rakip karşısında, kalite farkını yansıtamadılar.
Bu hırsa sahip, çok koşan rakip karşısında oyun alanını genişletmekten başka yol yoktu. Bu aklı Gökhan Gönül koydu sahaya. Stoch'un ters topu, belki de ilk etkili kanat bindirmesinde Semih'in tabelayı değiştirmesini sağladı.Avni Aker'in de, 1461'in de direnci bu golle bitti. Peşinden Kuyt'ın kurnazlığı maçı bitirdi.
Fenerbahçe ile Trabzonspor çok olaylı maç oynadı. Ama hep tribünleri, taraftarı veya sahaya atılan maddeleri konuşurduk. Futbolcular bu gerilime girmez, sahayı arenaya çevirmezlerdi. Dünkü bazı sert hareketleri "Futbolun gerektirdiği" olarak yorumlamamız mümkün değil. 1461 oyuncuları nasıl futbollarına saygı istiyorlarsa, meslekdaşlarına da aynısını göstermeyi öğrenmeliler.