Belli ki Aykut Kocaman kadroyu yaparken ikilemler yaşamış... Çarşamba günü oynayacağı kupa maçı aklındayken, düşme hattının kader maçı da önünde. Kadro seçimindeki hassasiyeti, peşinden başka hassasiyetleri de getirebilirdi. Takımını finale saklasa, ligde kalması alacağı üç puana endekslenen Karabükspor'a avantaj sağlamakla eleştirilebilir. Tersini yapsa, bu kez final öncesinde takımını, amaçsız bir maçta yorabilir.Bu nedenle dengeli oynadı takım tertibiyle. Kimsenin ağzına sakız vermeyecek, "Bu niye yok" denmeyecek on bir oyuncu ile puanların peşine düştü.
Yine de, oyuncular bu ciddiyetin farkında veya umurunda olmadılar. Kazanma arzusunu gördüğünüz iki - üç Fenerbahçeli sayabilirdik.
Gerisi maçı bir an önce bitirmenin, bazıları tatil hesaplarının, bazıları Ankara finalinin gölgesinde saklandı. İki takımın da yediği gollere baktığınızda Karabük'ün düşme hattında neden olduğunu açık şekilde görüyordunuz. Fenerbahçe'nin ise liderin neden bu kadar puan gerisine düştüğünü...

KARABÜK 2. YARI UYANDI
Karabük, öteki maçların sonuçlarına aldırmadan, kendi göbeğini keseceğinin farkına ancak ikinci 45'te vardı. Rakip defans göbeğinin aslında en iyi forvetleri olduğunu anlayıp, iki ara topla bir penaltı, bir de gol yarattılar. Üçüncüsünde ise Cristian'ın ikramını reddetmediler. Bu pozisyonda LuaLua şutu çekerken, Bekir sırtını dönüyor. Bir defans oyuncunun toptan korkmasını hiç kabul etmedim. Bir çok maçta bunu tekrarlayan Bekir'i ve diğerlerini de anlayamayacağım.
Sakatlandığı Lazio maçından beri Sow ortalarda yok. İyileşti dendi, forma verildi ama sorumluluk almadan, bitik görüntüsüyle sahada dolaşıyor. Aykut Kocaman da buna izin veriyor. Aynı performansı Semih Şentürk'de görse, sonraki maçı bırakın ikinci yarıya başlatmazdı. Aykut Hoca erken tatilcileri tekrar amacın içine sokmak zorunda. Böylesine görkemli bir sezonun taçlanacağı bir maç kaldı çünkü.