Ve Fenerbahçe sezonu kurtardı. Gerçeklere baktığımızda iki takım arasındaki kalite farkı maçın her dakikasında kendini belli etti. 85'te Webo'nun kaçırdığı yüzde yüz gol pozisyonundan sonra takip eden pozisyonda da Sapara'nın vuruşu gol olsa 'yine atamayana atarlar teorisi gerçekleşti' diyecektik. Trabzonspor oyuna hızlı başladı ve ilk dakikalarda Volkan Şen'le önemli bir pozisyonu kaçırdı. Bu belki de maçın kırılma anı oldu. Bu tür maçlara galip başlamak çok önemli. Ama Fenerbahçe gerilimi ve önemi yüksek maçları çok iyi oynamayı biliyor. İleride top tutuyor, pas yapıyor ve iyi kapanıyor. Sow'un attığı gole gelince; her yönüyle birinci sınıf. Özellikle Mehmet Topal'ın pas şiddeti ve zamanlaması muhteşem. Volkan Sow'u kaçırınca, Sow bu tür maçlarda çok önemli olan ilk golü yapıverdi.

HER DAKİKA KONSANTRE
Fenerbahçe'ye bakıyoruz Emre dışında etkisiz oyuncusu yok. Gökhan Gönül'ü, Hasan Ali'si pek tabii ki Sow'u ve Topal'ıyla oyunun her dakikasına konsantre bir Fener vardı. İkinci yarıda Trabzon beraberliği bulmaya çalışıyor ama beceremiyordu. Oyuncu kalitesi belli. Volkan'la Olcan belki çabuk oyuncular ama çizgiye çok yakın oynuyorlar ve yardımlaşabilecekleri, ceza alanı içinde topla buluşturabilecekleri bir takım arkadaşları yok. İkinci yarıda oyuna giren Henrique biraz takımı hareketlendirse de Fenerbahçe defansı kusursuza yakın oynadı. Sonuçta bence Fenerbahçe hak etti ve hak ettiği kupalı iki yıl üst üste kazanmayı bildi.

EYYAMCININ KRALI AYDINUS
Fırat Aydınus eyyamcının kralı olmuş. Maçı konuşa konuşa idare etmeye çalıştı. Tempoyu düşürdü, özellikle ilk yarıda Zokora'nın Emre'nin göğsüne attığı tekmeyi sarı kartla geçiştirmesi futbol adına utanç verici. İkinci yarıda da Cristian'ın mutlak sarı kartlık bir hareketi var ki onu da vermedi. Bugün için hakemden rahatsız olan var mı dersek herhalde yoktur ama hakemin görevi maçı idare-i maslahat şeklinde yönetmek değil ve kurallara uygun yönetmek olmalıdır.