Karşıyaka, yıllardır yaşattığı ve yarattığı basketbol sevgisi, Pınar'ın hep geliştirerek artırtığı basketbol yatırımları ile böylesine güzel bir atmosferde, bu kupanın coşkusunu kendi sahasında unutulmayacak bir final ile yaşamayı hak etmişti.
Buraya kadar gelirken koydukları inanç, her maç daha fazla artan savunma direnci, onları bu finalin bir parçası yaptı. Basketbol oyununa baktığın anda oyunun paremetleri o kadar çok fazla ki başarının denklemi bir çok farklı kriterden oluşuyor. Dün de oyunun başında herkesin beklediği mutlu sonla sonuçlanacak tabloyu, öyle güzel göstererek başladılar ki oyuna hücumda salonunun da özel atmosferinin verdiği inanç ve güven ile Dixon ve Maxim Mutaf'ın dış atışlardaki isabetleri, 3/4 sahada yaptıkları baskı ve doğru basketbol, farkı 17'lere kadar çıkardı. Ufuk Sarıca'nın winner karakteri, salonun kazanmaya inancı, oyuncuların müthiş azmi ve güveni ile oluşan 17 sayı fark, denklemi mutlu sona ulaştırmak üzereydi. Ancak kimsenin başarı denkleminin içine koyamayacağı şekilde oyunun sahaya atılan bir su şişesi nedeniyle 7-8 dakika gereksiz durması Karşıyaka'nın hızını kesti, Krylia'ya can verdi. İkinci bilinmeyen, daha doğrusu beklenmeyen Krylia'nın ikinci oyun kurucusu Collins'in olağanüstü performansıydı. Kaf-Kaf'ın durduğu bu dakikalarda Collins'in, büyük çabası ve performansı farkı eritti. Son anlar yine Collins ve Dixon'ın inanılmaz iki üçlüğü ile başabaş geçilse de anlamsız yere kaybettiğimiz 7-8 dakika belki de oyunun şans meleğini bizden uzaklaştırdı. Girse bizi, kaçsa Ruslar'ı şampiyon yapacak o zor atış, çemberden dönerken Pınar Karşıyaka yıllardır hak ettiğine inandığım büyük mutluluğu yıllarca unutulmayacak bir üçüncü çeyrekte elinden kaçırdı maalesef. Yine de EuroChallenge'da finalist olmak gelecek yılların yatırımını ve beklentisini daha fazla özelleştirecektir.