Fenerbahçe'nin bu sezon fizik kondisyonunun istenilen düzeyde olmadığı bir gerçekti. Alex olayından sonra Mönchengladbach maçı her yönden çok kritik bir havaya büründüğünden, Fenerbahçeli futbolcular üst düzeyde motive olarak Almanya'da bütün gizli enerjilerini sahaya yansıttılar.
Saha içi birçok rahatsızlığı olan Beşiktaş'ın dün tek avantajı fizik güç üstünlüğüydü. İlk yarı boyunca Fenerbahçe topun olduğu bölgede etkili bir takım presiyle karşılaştı. Bunu düşünerek kontrollü anlayışa özen gösterip savunma güvencesini ihmal etmediler. İlk yarıda oyun genelde Fenerbahçe yarı alanında oynandı. Ama iki takım arasında başka yönlerde büyük fark vardı. Beşiktaş, gol yollarında ciddi sıkıntı çekerken Fenerbahçe ise birçok oyuncusuyla her an gol bulabilecek bir takımdı. Nitekim Fenerbahçe ilk yarıda çok az hücuma çıksa da hazırlanışı ve yapılışı mükemmel iki gol attı. Beşiktaş'ın baskı ve presindense bir şey çıkmadı.
İkinci yarıya Beşiktaş bütün riskleri alarak ve moralsiz başladı. Fenerbahçe'nin ani atakları geniş alanda tehlike sinyalleri veriyordu. Veli kırmızı kart görüp o faul atışı da üçüncü gol olunca maç orada bitti. Bundan sonra Fenerbahçe pas yaparak, kendini zorlamadan hücum etti. Beşiktaş da "Her şeyi kaybettik. Bari fark artmasın" diye hem mücadeleyi bırakmadı hem de mecburen savunma ağırlıklı oynamaya başladı. Bu bölümde Krasic'in direkten dönen mükemmel şutu seyir zevki açısından etkileyiciydi.
F.bahçe Mönchengladbach maçı gibi dün de yardımlaşmalı takım oyunu oynadı. Gökhan Gönül ve Caner en iyi oyunculardı.
Aybaba 'nın elindeki kadroyla çok fazla bir şey yapması zor. Uğur'u önde oynatayım diye sol beke yabancı Escude'yi buraya çekip Gökhan Gönül'ün defansif eksikliğinden faydalanayım dedi. Ama bundan faydalanamadığı gibi bu bölgedeki defansif sıkıntı da Fenerbahçe'ye iki gol getirdi.