Kadıköy Belediyesi Caddebostan Kültür Merkezi Sanat Galerisi'ne doğru yola çıktım. CKM'nin tam girişinde sağdaki heykeli görmemek için yüzümü kapayarak döner kapıya sokuldum. Nazım Hikmet'in çamaşır makinesine girmiş de çekmiş bronz hali neyse ki geride kaldı. Birkaç basamak sonra Fatoş Güney'in titizlikle hazırladığı Yılmaz'ın Yolu önüme seriliydi. Hayatından çalınan yıllarıyla oradaydı. Cezaevi önünde resimleri... Bir cezaevinde fazla tutmuyorlardı onu örgütlediği için idaresini! Dergi çıkardığı için içeride! Güney dergisini. Gardiyanlarla arası çok iyi. Gardiyanlar, beyazperdeden hayran oldukları Yılmaz Güney'i içeride görmekten rahatsız oluyorlar. Ona bir mahkum değil, bir star muamelesi yaparak onunla başka bir yere gönderilmeden ne yapıp edip fotoğraf çektirmenin bir yolunu buluyorlar. Yılmaz Güney'le ilgili bütün gardiyanların ortak görüşü onun bir suçlu olmadığı yönünde:
"Ağırlıklı olarak akıllı biri"...
Yılmaz Güney, o cezaevi bu cezaevi diyerek dolaşırken senaryo yazmaya da başlayacak. Ve çok ilginç, sergi sayesinde öğrendiğim bir metotla yazacak senaryolarını. Kendi ağzından anlatıyor sergide:
"Hapishanede senaryo yazmayı öğrendim, en azından biraz biraz diyelim. En fazla da ayrıntıyı son derece düşünmeyi öğrendim. Masamda otururken karşımda her zaman bir ayna bulunmaktaydı, yazarken aynanın karşısında oturuyor ve senaryoyu düzeltiyordum."
Belki de sinema tarihine geçecek bir starlık yöntemi, Los Angeles'lara gidilerek kaydolunan o kurslarda bulunamayacak bir bilgi. Yılmaz'ın yolunu aydınlatmıyor sadece. Bir aktörlük dersi, bir sinema dersi veriyor. O derece sahici aktörlüğünün sırrını ifşa ederek... Sergide en çok o mavi montundan etkilendim. Duvar filmini çekerken giydiği. Fotoğraflarda da üzerindeydi evet ama gerçeğini camekanın ardında görünce bambaşka. Yılmaz Güney'e dokunmak gibi. Onunla fotoğraf çektiremezsek montuyla çektiririz gibi. Bir yandan da endişelendim. Bedri Baykam, Deniz Gezmiş'in parkasını kaptığı gibi üzerine giyip fotoğraflar çektirmişti. Bu montu almaya ve tabii giymeye teşebbüs eder mi kavuk sanarak diyerek... Her hali güzel bu adamın dünyasını yakından tanımak için çok önemli ve samimi bir fırsat!