Tadında bırakmasını bilmeyenlerden sıkıldınız ve bıktınız, "halkın" tepkisini görünce büsbütün şaşıracaksınız, konuyu değiştirelim, size bugün gayet Atatürkçü bir yazı yazayım, alayım zevk.
Yazı, amatör düzeyde piyano çalanlara ve orta dereceye ulaşmış olanlara seslenecek. (Efendim? Siz yalnızca ıslık, pek pek de radyo mu çalıyorsunuz? Ne biçim Atatürkçüsünüz yahu?)
"Sol el sorunu" yaşayanlara pratik çözüm yolları, yani küçük sahtekarlıklar önermiştim daha önceleri, meraklısı hatırlayacaktır.
Bir parçanın sol el partisyonunu bilmeyenlere ya da beceremeyenlere, "kök akoru çevire çevire ilerlemelerini" söylemiştim. En basit ve en genelgeçer ton olan do majör tonunu örnek alırsak, sol elinizle bir mezürde domi- sol, başka bir mezürde mi-sol-do, yeni bir mezürde sol-do-mi basacaksınız.
Müzikten anlayan bunu yutmaz ama sesler uyumlu olacağından, "kulak yoksunu" aziz dinleyicimiz bile ağzını açmayacaktır.
İmdi... Başka bir püf noktası:
Hemen bütün piyano konçertolarının orta bölümleri, yani genellikle "andante" ya da kimi zaman "adagio" hatta "largo" kısımları, tahmininizden çok daha kolaydır.
Üstelik bu bölümlerde, piyanistlerin korkulu rüyası olan "asıl temayı bırakıp kendi başına hüner gösterme" kısmı, yani jazz müziğindeki solo misali "kadans" yoktur!
Yani, orta düzeye gelmiş her piyanist, bu şekilde Mozart, hatta azıcık sıkıntıya girerse Rahmaninov bile çalabilir...
Size özellikle Mozart'ın 21. ve 23. piyano konçertolarını tavsiye ederim bu açıdan. (Constanze'nin kocası, değerli bestekar.)
Basit bir sonat kadar kolay ve bir o kadar da güzel, güzel ne kelime, muhteşem.
Hatta, "karaoke" de yapabilirsiniz.
(Karaoke nedir diye sormayın, karaoke bilmeyene Taksim'de yer yoktur arkadaşlar!)
Amerika'da bir yayınevi vardır, madem Internet seviyorsunuz, adresini de vereyim: www.musicminusone.com.
Burada belli başlı piyano konçertolarının notaları satılıyor, ayrıca başka enstrümanların da.
Size tamamının notasını veriyor, yanında da iki CD... Tamamını dinliyorsunuz, sonra da yalnızca orkestra kısmını... Piyano yok, piyanosu eksik! Yani piyanoyu siz kendiniz çalacak, orkestra eşliğinde karaoke yapacaksınız. (21. Konçerto'nun çalışma örneğini Türk piyanisti Sabri Tuluğ Tırpan vermiş, ne güzel bir sürpriz.)
Azıcık kazıktır tabii, yetmiş-seksen lira yazar. Buna ulaşamayanlar, hemen bütün klasik eser notalarını çoğu zaman bedava, ya da çok küçük ücretler, üç-beş lira karşılığında temin edebilirler. Özellikle şu adresten: www.everynote.com.
Bunu başarmak size müthiş bir özgüven sağlayacak, "lay lay lom" tıngırdatmaktan birdenbire Mozart konçertosu çalmaya terfi edeceksiniz. "Yağdı yağmur çaktı şimşek, aha ben de oldum piyanist" diyeceksiniz.
Bir yol daha var, bendeniz şimdi o alanda takılıyorum: Başka enstrümanlar için yazılmış bazı konçertoları, orkestrayı hiç kafaya takmadan solo piyanoya uygulamak. Özellikle Haendel'in ünlü harp konçertosu iyi sonuç veriyor. Büyüyünce Boieldieu'nün harp konçertosunu da deneyeceğim.
Satırlarıma son verir, klasik Batı müziği çalmayı ya da dinlemeyi Atatürkçülük sananların gözlerinden öperim.