Halı sahada oynanır gibi rahat bir maç seyrettik. Golleriyle, temposuyla, keyif yönü veya oyun disiplini ile farksızdı. Zor maç havasının nedeni Antep'in geçen üç haftayı kayıpsız kapamasıydı. Buna Fenerbahçe'nin son iki maçındaki konsantrasyon problemi de katkı yaptı. Ama 90 dakika hiç de öyle olmadı.
Yarım Alex bile yetti Fenerbahçe'yi koşturmaya. Kemal Aslan'ın susamışlığı ile Fenerbahçe pas organizasyonunu sorunsuz yapmaya, hemen rakip alana yerleşmeye başladı. Top yerine Semih'e vurma hatasını hakem, " devamla " geçiştirdi. Fenerbahçe'nin bir penaltısı daha güme gitti. Ama Semih yine arkadaşlarını ileriye taşıyan oyuncu oldu. İlk golde defansı bozması, ikinci golün ortasını Carlos'a hazırlamasıyla düğümü çözen " gizli İskender" oldu.

KEMAL'iN DOĞDUĞU STAT!
Gaziantep'in üç ofansif oyuncuyla Fenerbahçe'yi sahasında rahatsız etme planı, orta saha sıkıntısını beraberinde getirince, usta ayaklar, düşük tempoda yaratıcı ve etkili oldular. Atılan her golün kendi içinde estetiği ve başlangıç aklı vardı. Defansı ve kaleciyi çaresiz bırakıp, neredeyse boş kaleye yuvarlanmaya hazır, pozisyonlar oluşturdular. Hele son 15 dakika orta sahaların olmadığı bölümdü. Oyuncular iki yarı sahada kümelenip, geriye bile koşmadan ne olacağını seyretmeyi tercih ettiler. Hele hele Deivid'in attığı dördüncü golde topun tıkır tıkır ayaklarda dolaşıp, filelerde buluşması vardı ki, halı sahaların değişmez sayılarındandır.
Farklı galibiyetin, farklı oyunun sonucu olduğunu yazmak isterdik. Ama Fenerbahçe adına tek değişiklik oyunu ciddiye alanların sayısındaki çoğalmadır. Selçuk ve Kemal'in ilerigeri temposunu istekli yaparak, takımlarının hep çoğunlukta olmasını sağlamaları ve defans dörtlüsünün aşırı dikkatli tavrıdır. Kemal'in doğduğu sahada (Kamil Ocak Stadı), Anka gibi küllerinden doğması da günün notudur. Kemal'in oyunu hep dik oynama niyeti, ofansif stili tercih eden her takım için geçerli. Ama maç ve güven eksikliği hâlâ devam ediyor. Aynı Semih gibi üst üste oynamaya, maç kondisyonunu ve temposunu geliştirmeye ihtiyacı var.