Ekranlarda, sayfalarda veya tribünlerde maçlar gergin oynanırken, biz hep sahadaki saygıyı övdük. Ama gördük ki Trabzonsporlu futbolcuların da bu ruhu tükenmiş... Aslında iki oyuncuyu, Colman ve Zokora, bir kenara çekip, diğerlerinin de günahını çok almamak gerekiyor. Böylesine ortamı yaratan senaryo kahramanları kimler? Başta Sadri Şener elbette... "Ben Selçuk İnan'ın yerinde olsam, Avni Aker'e gelmezdim" diyerek Galatasaray'a transfer olan oyuncusunu hedef yaptı.
Bu maç öncesinde de "Yenilgi dünyanın sonudur" sözleriyle taraftarını, takımını bu maça şartlandırdı. Zaten kurulmuş bir yay gibi olan bu toplum, patlama yapacak ortamı bulduğunda da durmuyor. Dün de böyle oldu. Colman ve Zokora'nın Emre Belözoğlu'na karşı giriştiği vahşeti, hem takım arkadaşları hem de maçın hakemi seyredip, müdahale etmeyince, Roma arenasına döndü karşılaşma. Ayıplar peş peşe geliyor, kimse de bunların sahibi olmaktan çekinmiyordu.
Zokora'nın öldürücü hamlesinin ardından yaşananlardan sonra, ikinci yarıya Zokora ile başlayarak Şenol Güneş de yanlışların ortağı haline geldi. Her seferinde ayrımdan, şiddetten ve anlayışın değişmesinden bahseden Güneş, sahadaki intikam hevesine tavır koyamadı.

NE DİYECEKLER Kİ!
Böyle bir ilk yarının Türk Futbol Tarihi'ne geçmesinin utancı nasıl örtülecek bilemiyorum. Hakem Abitoğlu'nun havada uçan tekmeleri izlemesini, kırmızı kartını neden çıkartamadığını, Colman'ın, Zokora'nın ve Burak'ın maçı tamamlamasını, sahaya atılan maddeler ve yaralanan oyuncular nedeniyle en az beş kere duran maçın oynatılmasını da kimse izah edemeyecek. Hırsın veya kazanma isteğinin rakip oyuncuyu arkadan tekmelemek, yerde yatarken tokatlamak olarak şekillenmesini de Burak Yılmaz açıklamakta güçlük çekecek. Fenerbahçe oyuncuları müthiş bir direniş yaşattılar. Bu maçı seyredenler, bu takımın-teknik heyetin pes etmediğini görenler, şampiyonluğun neden son maça kaldığını daha iyi anlarlar. Kadıköy 2012'nin tarihine geçecek bir maçın ev sahibi artık. Amerikalılar NBA play-off'unu "Erkeklerin mücadelesi" olarak yorumluyor. İşte böyle bir maçın geri sayımındayız. Dayanın kalpler, az kaldı...