Sohbette... CHP üzerinde muhabbet derinleşince...
Arkadaşlardan biri "Havayı yumuşatmak" istedi.
"Bir Karadeniz fıkrası anlatayım" dedi.
Temel ile Dursun İstanbul'a gelmişler... Çalışmışlar.
Allah "Yürü ya kulum" demiş... Zengin olmuşlar.
Lüks bir siteden birer villa almışlar.
Komşuları her sabah spor yapıyorlarmış... Kimi yürüyor, kimi bisiklete biniyor, kimi koşuyor.
Temel ile Dursun da spor yapmayı kararlaştırmışlar.
İki kişilik bir bisiklet almışlar.
Dursun önde... Temel arkada... Bisikletle dolaşmaya başlamışlar.
Bir yokuşta Dursun ter içinde kalmış... Nefes nefese...
- Ula Temel... Uşağım... Geri dönelim... Yokuş çok dik... Çok yoruldum.
- Ha Dursun doğru söylüyorsun... Yokuşa tırmanmaya başladığımızdan beri ben de sürekli frene basmaktan yoruldum.
- Ula Temel... Ne diye frene bastın?
- Frene basmasaydım da.. Allah korusun... Ya bisiklet rampada geri geri gitseydi... Ne yapacaktık?
Dinleyenler bu fıkraya gülerken...
Fıkrayı anlatan CHP'li arkadaş sözü şöyle bağladı:
- Bizim partide de durum böyle... Biri pedal çeviriyor, diğeri frene basıyor.