Bir terzi kız, nehrin kenarında dikiş dikerken yüksüğü denize düşer. "Aman Allah'ım ne yapacağım şimdi" diye ağlamaya başlar. O sırada sanki başka bir alemden geliyor gibi bir ses duyar. Dikkatle dinler.
- Ey çocuk! Neden ağlıyorsun?
- Yüksüğüm suya düştü. Ama ben bu dikişleri ailemi geçindirmek için dikiyorum ve acelem var. Bu yüzden ağlıyorum.
Birden suyun yüzü dalgalanır ve altın bir yüksük ortaya çıkar.
Gene aynı sesi duyar.
- Bu mu senin kaybettiğin yüksük?
- Hayır...
Su yeniden dalgalanır, bu defa zümrütlerle süslü bir altın yüksük görünür. Aynı ses sorar:
- Bu yüksüğü mü suya düşürmüştün?
- Hayır... Benimki basit, çelikten bir yüksüktü?
- Sen dürüst bir kızsın. Bu yüzden sana hem kendi yüksüğünü, hem de değerli olan diğer 2 tanesini vereceğim.
Kız sevinçle evine döner. Bir süre sonra kocasıyla nehir kenarında otururken, kocanın ayağı kayar, suya düşüp boğulur. O sırada aynı sesi duyar. - Niye ağlıyorsun?
- Kocam suya düştü ve kayboldu.
Gereken yapılır ve nehrin yüzünde George Clooney belirir.
- Bu mu senin kocan?
Genç kız cevap verir:
- Evet; benim kocam o. Ses öfkeli bir edayla kızı azarlar: - Bu defa yalan söyledin. O senin kocan değil.
- Evet yalan söyledim. Ama beni affetmelisin. Çünkü haklı bir gerekçem vardı. George Clooney değil deseydim, bu defa Brad Pitt'i teklif edeceksin; onu da reddetseydim kocamın yanı sıra Clooney'yle Pitt'i de bana verecektin. 3 kocayla baş edebilecek güçte değilim. Bu yüzden Clooney'e, evet benim kocam dedim.
Bu hikâyeden çıkarılacak sonuç: Bir kadın yalan söylemez. Yalan söylediği zaman da, yüksek ilkeler uğruna ve herkesin menfaati için böyle davranır. Biz kadınlar buna inanırız.
(Ayşe Komili'ye teşekkürler)