Genç bir yengeç sardalya balığına aşık olmuş. Ama sardalya balığı, çarpık yürüyenlerden nefret edermiş. Zavallı yengeç, uğraşmış, didinmiş bir akşam düzgün bir yürüyüşle gelmiş sardalyaya:
- Bak nasıl düzgün yürüyorum. Bu sana olan aşkımın en büyük delili değil mi? diye sormuş.
Sardalya balığı çok duygulanmış ve yengeçle birlikte olmayı kabul etmiş.
Ertesi sabah yengeç gene yan yan yürüyerek uzaklaşmış sardalyadan. Sardalya kandırıldığını sanarak öfkelenmiş yengece ve bağırmış:
- Gene yan yan yürümeye başladın. Vaz mı geçtin beni sevmekten aşağılık yengeç?
Zavallı yengeç utanarak dönmüş sardalyaya ve kırık bir sesle cevap vermiş:
- Seni çok ama çok seviyorum ama... Her zaman zurna gibi sarhoş olamıyorum ki! Ayıldığımda, gene yan yan yürüyorum.
Kıssadan hisse: Bir yengece doğru yürümesini asla öğretemezsiniz. (Hayata Dair / Nevzat Kurtuluş)