Sanat ekonomisi bugün dünyada 300 milyar $'lık hacme ulaştı. Üstelik bu rakam, kayıt dışı sanatı kapsamıyor.
Sanatı "sanat içindir" bakışıyla "toplum" dan soyutlayanların dışında "küreselleşme, sanatı ticaretin tuzağına düşürdü" diyenlerimiz de var.
Fakat sanatı ve sanatçıyı destekleyen dinamikler "ekonomisinden" geliyor. Bugün Mona Lisa'yı biliyor isek, bu durum "Da Vinci" kadar, Medici diye bir ailenin desteğiyledir.
Mimar Sinan; Kanuni'den bağımsız düşünülemez.
Sanatın ekonomi ile temas noktası, artan milli gelire paralel, daha belirgin hale geliyor.
En fakir uluslarda dahi sanat, var olagelmiştir. Naif bir çoban ressamın, sürü sahibinin zenginliğine fazla ihtiyacı olmayabilir. Ya da bir marangoz çırağı, kündekâri sanatının şaheseri bir köşk kapısına imza atabilir.
Sanat eserlerine sahiplik, bir zenginlik sonucudur. 1980 öncesi, kıyıda köşedeki antikalar ya da yurtdışındaki müzelere kaçırılanlar dışında, sanatın "belirgin" bir ekonomisi yoktu. Fakat bugün artık var ve giderek gelişen yeni piyasalar doğuruyor.
Çağdaş Türk resmi, günümüzün yükselen değerlerinden yalnızca biri. Hat, ebru gibi Türk-İslam sanatları, Osmanlı eserleri, Anadolu uygarlıklarından kişisel koleksiyonlara girmiş binlerce nadide eserlerimiz var...
Başbakan Wen, Topkapı'daki Çin porselenlerini boşuna merak etmiyor. Şu anda kendi ülkesinde dahi örneği kalmamış 10 binden fazla eser var ve İlber Ortaylı'ya göre henüz günışığı görmemiş 80 bin sanat eseri Topkapı depolarında öylece duruyor. Tıpkı yastık altı altının ekonomiye kazandırılması gibi bu eserlerin de sergilenmesi halinde, Türk sanat ekonomisi, yeni referanslara ve yeni eserlere sahip olabilecek.
Sabah, sanat ekonomisinin giderek büyüdüğü Türkiye'de başlattığı yeni sayfalarla, sanatçısından sponsoruna, yabancı sanatseveri, koleksiyoncusu ve yatırımcısına kadar bütün kesimler için bir platform oluşturuyor.
Eko-sanat platformunda, sanat dünyasının yükselen değerleri, yeni yıldızları ve aktörleri kadar sanat ekonomisinin gelişmesine katkı verecek her türlü bilgi, haber ve görüşe yer vereceğiz.
Sanatsız kalmış bir milletin hayat damarlarından biri kopmuş demektir... Atatürk'ün işaret ettiği bu damarın, "sürdürülebilir hayat" üretmesi de ancak, ardındaki ekonominin gücüne bağlı olacak.
İşte Eko-Sanat bu yüzden yayında...