Kriz, Avrupa Birliği'nin yeni sürümünü var etme yolunda ilginç gelişmelere sahne olmaya başladı. Troyka'nın şartlarıyla 2'nci kredi anlaşmasına imza atan Atina "40 katır mı 40 satır mı" seçeneğinden ilkini tercih etmişe benziyor. Ancak Atina'yı kurtarmanın bedeli her ne kadar emekliden kesinti hariç ücretleri indirmek, kemer sıkmak, ölüm diyetine girmek olsa da, 130 milyar euro karşılığında talep edilen, yalnızca "reform" değil.
Borç alanın emir aldığı bu yeni dünyada Yunanistan, bir bakıma "kayyıma" devredilmiş olacak. Öncelikle teknik başbakan yoluyla birinci safha halledildi. Şimdi sırada, yardım şartlarını denetleme üzerinden ülkenin karar süreçlerinde daha fazla söz sahibi olmak...
Aslında bu çözüm "en iyisi" değil. Zira bir yandan Almanlar ve Avrupalılar "Atina'yı kurtarma saçmalığına son verin" diye yürüyor, Atinalılar da "daha fazla fedakârlık yapmak istemiyoruz" diye grevde...
Atina, tarihten bu yana "ticaret, siyaset" dinamikleriyle var olagelmiş. Uygarlığa katkı sağladığı oranda parlamış, varlık sebebini inkâr ettiği noktada ise sönükleşmiş... Atina Demokrasisi kavramını yeşertmiş, Batı uygarlığının entelektüel tarlası olmuş... Site devletler çağında filozofları, sanatçıları, siyasetçi ve bilimcileriyle büyük güç haline gelen Atina'yı, bazen Ispartalıların savaşkan gücüyle yok olurken, bazen de İstanbul'un jeopolitiğiyle "Konstantinopolis'in taşra kasabası" olarak görüyoruz.
Özetle, Atina'ya adını veren Athena'nın "bilgeliğiyle" yürüdüğünde parlamış, yine aynı kültürün yaramaz çocuğu Dionysos'un şarap ve eğlence düşkünlüğüyle çökmüş bir kent... Şimdi Atina'nın yeniden ateşle imtihanı var.
Tam da bu noktada bizlerin Türkiye'de kredi kartından bir Yunanistan kadar harcama yaptığımız gerçeği geliyor aklıma nedense...