Emin olduğumuz şudur: Ülkenin sağlıklı finans sistemine ihtiyacı var. Bankaların zaafı, ekonominin zaafıdır. Küresel krizin ana sebeplerinden biri de zaten bankacılık sisteminin bu zaafları değil midir?
Kayıp yıllar 1990'larda finans sisteminin ayarıyla oynayınca başımıza neler geldiğini, 2001 krizini yaşayarak gördük. Kendi bankasını boşaltan, şirketleri kredi üzerinden ezen, batırdıkları bankaları devletin sırtına yükleyen ve ülkeyi hallaç pamuğu gibi dağıtan aptallıklarımızla yüzleştik.
Küresel krizin 90'larda yaptığımız hatalara dayandırılması boşuna değil. Maliyetini en üst faturadan ödeyerek iyileştirdiğimiz finans ve bankacılık sistemimiz küresel krizde bizim pozitif ayrışmamıza yardım ederken, yeni sıkıntı alanları oluşturmakta gecikmedik.
Türkiye'nin bankalara ihtiyacı var derken, sağlıklı işleyen, evlatlarının başını yemeyen, müşterisini tenhada sıkıştırıp soymayan bankalara ihtiyacı olduğunu kastediyoruz. Sanıldığının aksine, "krizin teğet geçmesini biz sağladık, diyetini ödeyin" şantajındakilere değil...
Geçen ay tüketici derneklerinin başlattığı "bankasızlaşma" kampanyaları da gösterdi ki sorumsuz bankacılık uygulamaları artık sokakta karşılık bulmaya başladı. Devlet, kayıtdışı ekonomiyi kayda almak için bankaları yüceltedursun, bankaların tutumları, bizleri sistem dışına itiyorsa, ortada çözülmesi gereken ağır bir sorun var demektir.
Rekabet Kurumu, BDDK, diğerleri... Bankacıların, yüksek kârlarını koruma adına tevessül ettiği uygulamaları, bizzat kendilerinin gözden geçirme zamanı gelmiştir. Yaptıkları her kanunsuz işlemin, geriye dönük faiziyle tahsile çalışmaları bir yana topyekûn itibarsızlaşma tehlikesi mevcuttur. Bizim bankalara bağımlılığımız kaçınılmaz ise bankaların da bizlere bağımlı olduğu unutulmasın.