Dünyada, doğduğu yerde yaşlanmayanların sayısı hızla artıyor. Halen 1.3 milyar insan bu gruba giriyor. Göçmen istatistiklerinin söylediği bu... Ancak gerçek rakam daha fazla. Zira ülkeden ülkeye göç yanı sıra kentler arası hareketlilik söz konusu. Buna ömür boyu göçerek yaşayanları dahil edersek rakam daha da büyüyor.
Eski söylem insanın doğduğu yerin değil, doyduğu yerin "vatanı" olduğu idi. Küreselleşmenin insanları birbirine yakınsadığı ortamda artık bir kariyere 10'a yakın kent sığdırmak mümkün. Bu satırların yazarı halen, kendini bildiğinden beri 31'inci evinde oturuyor ve en az 4 kent "göç etmiş" durumda.
Çözüm süreci gündemde zaten var olan göç olgusunu ön plana çıkardı. Terörün boşalttığı 4 bin köy ve mezra bir yana, ekonomik açmazın sebep olduğu göçlerin yerinden ettiği insanlarımızın geri dönüşü söz konusu... Batman, yalnızca bir örnek.
Terk etmek zorunda kaldığı coğrafyanın yeniden yaşanabilir güvenlik ve ekonomi iklimine taşınması pek çok "zorunlu gurbetçi" için sılaya dönüş hazırlığı anlamı taşıyor. Bu hareketlilik şimdi de tersine göç süreciyle yerel yönetimlerin ajandasını değiştirecek.
Yoğun göç dalgalarının yaşandığı 70'leri hatırlıyorum: Büyük kentlerin ekonomik cazibesi, aynı zamanda belediyelerin kâbusu olmuştu. Katlanan nüfus ve buna paralel patlayan sorunları çözmek 30 yılımızı aldı. Tam çözdük derken şimdi tersine göçün sosyal dalgalanması geliyor.
Bu süreçte Batman gibi yeni göç cazibe odaklarının belediyelerine fazla iş düşecek. Geri dönüşlerin hızlanmasına paralel planlamalar, yatırımlar, kentsel dönüşümler, yeniden değerlendirilecek. Yeni kaynaklara ihtiyaç duyacağız. Geri dönüşün de sosyolojisi var ve yönetilmesi şart. Aksi halde 70'lerde yaşadığımız kentsel sorunları yaşayabiliriz.
Hizmet belediyeciliğinin bir adım sonrasında çözüm süreciyle yaşanacak bu sosyal hareketleri şimdiden planlamak ve sosyolojinin ışığında kentlerimizi tersine göç dalgasına hazırlamayı öneriyorum.