Gidişin olsun, dönüşün olmasın! Sayende kaç kuşak kaybettik. 52 yıldır birlikteyiz. 19 program imzaladık. Sadece 2 programı tamamlayabildik. 422 milyon dolar olan son taksiti üç gün sonra ödeyeceğiz. Böylece Türkiye'den çekileceksin. Merkez Bankası (MB) görüşmeleri sürdürüyor. Şimdi IMF'ye 5 milyar dolar borç vereceğiz.
IMF zorla gelmedi bu ülkeye. Biz çağırdık. Programı dikensiz gül bahçesi değil. Halk acı ilaç içti hep. Zenginliği hayal ederken yoksullaştı. Siyasetçi ne zaman dara düşse, memur maaşını ödeyememe korkusuyla cankurtaran gibi sarıldı IMF'ye. Nefes alınca da popülist davrandı. Her programı yarım bıraktık. İtibar maliyetini ağır ödedik.
Peki, IMF'nin vizyonu ne? Reçetesi yeterli mi? Vizyon uzun vadeli kredi sağlayan kardeş kuruluşu Dünya Bankası'nın (DB) işi.

***
1944'te kurulduğunda hedefi sürdürülebilir dünya ticaretiydi. Ülkelerin ödemeler sistemindeki tıkanıklığı aşması, sabit kurla riski azaltması için çalıştı. Soğuk savaş döneminde de siyaseti, ticareti dizayn etti. Programı her ülkeye uymadı. Ondan daha çok para veren olmadığı için ülkeler her dediğini yaptı. 1998'de Asya Krizi'nde "Faizi yükselt, sermaye çıkışı dursun" diye dayattığında Malezya isyan etti. 3 yıl IMF'nin bankacılık bölümünde çalışan Prof. Dr. Murat Yülek "Malezya sermaye çıkışına ceza koydu, ortalık karıştı. Paul Krugman ise doğru yapıyor diye Malezya'yı savundu" diye özetledi o yılları.
2003'te Uzakdoğu gezisine çıkan dönemin IMF Başkanı Köhler dedi ki: "Malezya'nın durumunu gördüm. Krizin değişik çözümleri olabilir." Bu diplomatik dilin adı, "IMF de Malezya da yanlış yapmadı" demekti. Çünkü herkes IMF'nin dikiş tutmayan reçetesini tartışıyordu.
***
IMF'de ilk değişim, 1980'lerin ortasında "Washington Konsensüsü" ile geldi. İngiltere'de Thatcher, ABD'de Reagan, küreselleşme adına harekete geçti. Soğuk savaşın bitmesiyle kurulan ve ekonomileri piyasa sistemiyle uyumsuz yeni ülkelere IMF ve DB yol gösterdi.
Yapısal uyum adlı yeni reçete, devletin belirlediği fiyatların serbest bırakılmasını, faizlerin MB değil, bankalarca belirlenmesini ve ticari serbestiyi getirince para bollaştı, herkes ithalatçı oldu. IMF'ye de yeni misyon arandı. Ta, 2007'deki büyük kriz patlayana kadar.
Bugün reçete sattığı ülkelerden borç para alıyor IMF. Gelişmişlere borç veriyor.
IMF çocukları bugünleri de gördü, şükür!!!