Birkaç gündür sevgili Rojin'in son cd'sini dinliyorum. Geçen yılın son günlerinde talihsiz bir suçlamayla yüz yüze kalan Rojin, belki de en iyi cevabı şarkılarıyla veriyor.
Aşkı, hüznü, sevgiyi ve neşeyi anlatıyor.
O Türkiye'nin gerçek anlamda ortak sesi... Bir yanı Mezopotamya, bir yanı Çukurova, bir yanı Erzurum bir yanı İstanbul...
Şarkıları da tavrı da bu coğrafyanın sentezi olduğunu gösteriyor. Türkiye'yi bir dil, bir renk, bir etnisite anlatmaya yetmiyor.
O yüzden bu sancıları yaşıyoruz. Rojin o sancıların bir ürünü... Anadili Kürtçeyi de hayata tutunma dili Türkçeyi de, komşusunun dili Ermeniceyi, Farsçayı da, arkadaşının dile Rumcayı ve Çerkesçeyi de yürekten söyleyebiliyor.
Son çalışmasında Türkçe, Kürtçe, Ermenice ve Farsça şarkılar var. Dinledikçe insan şunu düşünüyor: Kültürümüz, ezgilerimiz, duygularımız bu kadar benzerken, neyi paylaşamıyoruz ve neden barış içinde yaşamayı beceremiyoruz?