Aradım aradım bilgisayarımda u'nun üstüne nasıl şapka koyacağımı bulamadım (Editörüm bulur da koyar belki).
Onlar şapkasız çıkmazlardı abi. Şapkalıydı sözleri, hisleri, melodileri...
Ama ne yapalım, şapkalar kalktı. Dünya değişti. Türk Sanat Müziği çoktan değişti. Unutuldu, kenara atıldı, nostaljinin dibi oldu.
İki kadeh rakı sonrası itiraf dolu muhabbetlere meze oldu.
Çocukluğumda her yandaydı oysa. Anneannemin dilinde, babaannemin salonunda, televizyonda, radyolarda...
Bayramlar tadında artık Türk Sanat Müziği. Önemi sadece sözlerde, vakti gelince düşüyor akıllara. Popüler değil. Kıymeti eksik bırakılmış.
Müzik markette dolaşırken bir albüm aldım geçen gün. Sertab Erener Türk Sanat Müziği yapmış. Daha kapağından kaptı götürdü beni.
Fotoğraflarından (Tamer Yılmaz çekmiş), yazılarına, şarkı seçimlerine, düzenlemelere kadar her şeyi ince ince düşünülmüş besbelli.
Harika bir çalışma. Unutanlara hatırlatacak, bilmeyenlere öğretecek bir sürü şeyi olan bir çalışma. Sertab Erener'in babasına armağan ettiği duygusal bir çalışma.
Acayip hüzünlü ve ayakta alkışlanası bir albüm. Sertab Erener'in müziğe toptan saygı duruşu sanki.
Tavsiye ediyorum.
"Ada sahillerinde bekliyorum. Yarim seni, seni yar istiyorum" diyorum ve yazıyı bitiriyorum.