Yarın 'Dünya Kadınlar Günü' Hayatımızın çiçekleri.. Ama yeter mi bir gün onlara?
Haksızlık olmaz mı sadece bir günü onlara ayırmak?
Bence her günü vermeli kadına…
Çünkü o anadır, yardır, evlattır…
Her şeyimiz değil mi onlar?
O halde?...

Bedri Rahmi Eyüboğlu, kadınları çok iyi anlayan bir yazardı.
Şu müthiş şiirini yazmadı boşuna:
"Karadutum, çatal karam, Çingene'm
Nar tanem, nur tanem, bir tanem
Ağaç isem dalımsın salkım saçak
Petek isem balımsın ağulum
Günahımsın, vebalimsin.
Dili mercan, dizi mercan, dişi mercan
Yoluna bir can koyduğum
Gökte ararken yerde bulduğum
Karadutum, çatal karam, Çingene'm
Daha nem olacaktın bir tanem
Gülen ayvam, ağlayan narımsın
Kadınım, kısrağım, karımsın."
Bu şiirini eşi Eren Eyüpoğlu'nun yanında ağlayarak okuduğunu söylerler.

***

Erkekten çok daha güçlüdür kadın.
Ama bu gücünü her zaman ortaya koymaz.
İster ki erkeğin gücü kendisine huzur versin.
Kendi kendine yapabileceği şeyleri bile erkeğinin yapmasını bekler.
Böylece hem biraz daha kadın olduğunu hissedecektir hem de erkeğinin ne kadar güçlü olduğunu görecektir.
Ama eğer kadın gücünü göstermek isterse onu engelleyemezsiniz.
Duramazsınız önünde, verirse kararını, asla döndüremezsiniz...
Bir kadın sevgilidir aslında.
İçinde her zaman sevgiyi taşır.
Sevdiklerinden kolayca ayrılamaz.
Sevdiklerini kıramaz öyle ha deyince...
Zor sever ama severse de tam severler…
Can Yücel de çok güzel anlatmıştı kadını…
"Kadın gibi kadın olacak,
kadın dediğin
Çıtır çerez niyetine yemediğin,
Bir gecelik değil ömürlük olacak, ömürlük..."
Ya Nazım Hikmet?
O da diyor ki;
"Kimi der ki kadın
Uzun kış gecelerinde
yatmak içindir.
Kimi der ki kadın yeşil bir harman yerinde dokuz zilli köçek gibi oynatmak içindir.
Kimi der ki ayalimdir.
Boynumda taşıdığım vebalimdir.
Kimi der ki hamur yoğuran.
Ne o, ne bu, ne döşek, ne köçek, ne ayal, ne vebal.
O benim kollarım, bacaklarım.
Yavrum, annem, karım, kız kardeşim hayat arkadaşımdır."
İşte kadın, işte kadınlarımızın gerçeği…

***

Zordur bu memlekette kadın olmak...
Hele de Karadeniz'de...
Zordur dostlar…
Başta anamda, komşumuz Sevim yengede, Emina halamda görüp yaşadım bunu ben...
Çektikleri çile gavur eziyetinden farksızdı…
Yaşadıklarını anlatsam ağlarsınız…
Ama onlar hep normal sayardı bunu...
Çalışan hep anamdı mesela.
Babam evdeydi çünkü.
Halam da, Sevim yenge de anam gibi yağmurda, kışta, tarlada kendini heba etmişti… Namusuna çok düşkündür, arlıdır.
İçine kapanık değildir, fikirlere açıktır, özgüvenleri yüksektir.
Silah kullanmayı bile bilirler.
Özgür yaşar; ailesine, eşine, çocuklarına sahip çıkarlar…
Asla evine laf getirmez,
Hayat mücadelesinin galibidirler.
Medeni cesaretleri yüksektir.
Ne istediklerini bilirler.
Onurlu ve gururludurlar.
Hayalleri de büyüktür.
Azmeder ve de yaparlar yani…
Tam rahat edecekleri an gelir...
Bir de bakmışsın ki terk edip gitmişlerdir bu dünyayı…

Gününüz kutlu olsun.
Şu Karadeniz manisi ile söze nokta koyalım...
"Onlar hile bilmezler
Kolay yola gelmezler
Yabancıya gülmezler Karadeniz kızları."