Beşiktaş Ankara'da Gençlerbirliği'ni yenemezse zirvenin uzağında kalacağı düşüncesinde bir oyun anlayışıyla başladı maça. Önde Quaresma, Holosko, Tabata vardı. Guti ve Ernst de öne doğru katkı sağlıyordu. İleride basan ve ikinci topları kazanan bir Beşiktaş, ilk 30 dakikada bu toplarda set oyunu oluşturarak etkili olmaya çalıştı.
Çok net pozisyon üretemese de, oyunun kontrolü Beşiktaş'ın elindeydi. İlk yarının son bölümünde Beşiktaş öndeki baskıyı azaltınca Gençlerbirliği orta sahada bir-iki pas yapıp defans arkasına ve arasına toplarla pozisyonlar bulmaya başladı. Ama bu fırsatları gole çevirmeye becerileri yetmedi.
İlk yarının sonunda kazandığı tartışılabilir penaltı ile Beşiktaş öne geçse de benim anlayamadığım bir şey var. Dün Fenerbahçe'nin maçında da aynı filmi seyrettik. 1-0'ı buluyorsunuz ama bundan sonra oyunu ele alıp oynayamıyorsunuz. Bu, takımlar için büyük bir zaafiyet. Ya topa sahip olarak oynayacaksınız ya da etkili, çabuk ataklarla farkı arttıracaksınız. "Büyük" dediğimiz takımlar bunu becerebilmeli. Ama ikinci yarı hiç de böyle oynanmadı. Yorulan bir Beşiktaş orta sahası ve her an beraberliği getirebilecek bir Gençlerbirliği oyunu vardı. Gol bölgelerinde biraz daha etkili olabilseler Beşiktaş'ın kazanması çok zor olurdu.

RÜŞTÜ'YÜ UNUTMAYALIM
Dediğim gibi, 1-0'dan sonra oynamayı beceremezseniz 90 dakikanın sonunu getirmek için ciddi sıkıntı çekersiniz. Tıpkı Beşiktaş'ın 90+6'da bulduğu ikinci gole kadar yaşadığı sıkıntılı anlar gibi. Bu gol, zor ama çok değerli bir galibiyeti mühürledi.
En önde oynatsanız da Quaresma'nın en etkili olacağı bölge kanatlar. Santrforda ondan gereken verimi alamazsınız. En çok kanatlarda katkı sağlar. Holosko'nun verimsiz oyunu, Tabata'nın çok çalışması ve koşmasına rağmen üretkensizliği belki de Beşiktaş'ın oyunu ele alamama nedenlerinden olabilir. Bu arada, Gençlerbirliği'nin hücumdaki verimsizliğinden bahsederken Rüştü'nün performansının da altını çizelim.